jéj; albowiem podniósłszy, roztrąciłeś mię.
12. Dni moje zeszły jako cień; a jam usechł jako siano.
13. Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a pamiątka twoja od rodzaju do rodzaju.
14. Ty powstawszy, zmiłujesz się nad Syonem; boć czas zmiłowania nad nim, bo przyszedł czas.
15. Albowiem upodobało się sługom twoim kamienie jego: a użalą się ziemie jego.
16. I będą się narody bały imienia twego, Panie, i wszyscy królowie ziemscy chwały twojéj.
17. Albowiem Pan pobudował Syon, i okaże się w chwale swojéj.
18. Wejrzał na modlitwę poniżonych, i nie wzgardził ich prośbą.
19. Niech to napiszą rodzajowi potomnemu: a lud, który będzie stworzony, będzie Pana chwalił.
20. Albowiem wejrzał z wysokiéj świątnice swojéj: Pan z nieba na ziemię pojrzał;
21. Aby wysłuchał wzdychania więźniów; aby rozwiązał syny pomordowanych;
22. Aby wystawiono imię Pańskie na Syonie, i chwałę jego w Jeruzalem.
23. Gdy się narodowie zbiorą w jedno: i królowie, aby służyli Panu.
24. Odpowiedział mu w drodze mocy swojéj: Krótkość dni moich objaw mi.
25. Nie bierz mię w połowicy dni moich: lata twoje od wieku do wieku.
26. Tyś, Panie, na początku ziemię ugruntował, a dzieła rąk twoich są niebiosa.
27. One poginą; ale ty zostajesz: i wszystkie jako szata zwiotszeją.
28. I jako odzienie odmienisz je, i odmienią się; ale ty tenżeś jest, i lata twoje nie ustaną.
29. Synowie sług twoich mieszkać będą; a nasienie ich na wieki będzie szczęśliwie prowadzone.
1. Samemu Dawidowi.
Błogosław, duszo moja! Panu: i wszystko, co we mnie jest, imieniowi świętemu jego.
2. Błogosław, duszo moja! Panu, a nie zapamiętywaj wszystkich dobrodziejstw jego.
3. Który miłościwie odpuszcza wszystkie nieprawości twoje: który uzdrawia wszystkie choroby twoje.
4. Który odkupuje żywot twój od zatracenia: który cię koronuje miłosierdziem i litościami.
5. Który napełnia dobrami żądzą twoję; odnowi się, jako orłowa młodość twoja.
6. Czyniący miłosierdzie Pan, i sąd wszystkim krzywdę cierpiącym.
7. Oznajmił drogi swe Mojżeszowi, i wolą swoję synom Izraelskim.
8. Litościwy i miłościwy Pan, długo czekający, a wielce miłosierny. [1]
9. Nie na wieki się gniewać będzie, ani wiecznie grozić będzie.
10. Nie według grzechów naszych uczynił nam: ani według nieprawości naszych oddał nam.
11. Albowiem według wysokości nieba od ziemie utwierdził miłosierdzie swoje nad tymi, którzy się go boją.
12. Jako daleko jest wschód od zachodu, daleko oddalił od nas nieprawości nasze.
13. Jako lituje ojciec synów swoich, zlitował się Pan nad tymi, którzy się go boją.
14. Boć on zna utworzenie nasze: wspomniał, iżechmy proch.
15. Człowiek, jako trawa dni jego: jako kwiat polny, tak okwitnie.
16. Albowiem powienie wiatr nań, i nie ostoi się, i więcéj nie pozna miejsca swego.
17. Ale miłosierdzie Pańskie od wieku i aż do wieku nad tymi, którzy się go boją, i sprawiedliwość jego na syny synów
18. Tych, którzy chowają Testament jego i pamiętają na przykazania jego, aby je pełnili.
19. Pan na niebie przygotował stolicę swoję, a królestwo jego nad wszymi panować będzie.
20. Błogosławcie Panu, wszyscy Aniołowie jego możni w sile, którzy
