stawy dodawania wedle skuteczności podług miary każdego członka, czyni pomnożenie ciała ku zbudowaniu samego siebie w miłości.
17. To tedy powiadam i oświadczam się w Panu, abyście już nie chodzili jako i poganie chodzą, w próżności umysłu swego. [1]
18. Ciemnościami zaćmiony mając rozum, oddaleni od żywota Bożego dla nieumiejętności, która w nich jest, dla zaślepienia serca ich, [2]
19. Którzy przyszedłszy w rozpacz, udali samych siebie na niewstydliwość ku popełnieniu wszelakiéj nieczystości, ku łakomstwu.
20. Lecz wy nie takeście się Chrystusa nauczyli:
21. Jeźliżeście go jednak słuchali i w nim jesteście wyuczeni, (jako jest prawda w Jezusie).
22. Abyście złożyli według dawnego obcowania starego człowieka, który się psuje według żądz błędu. [3]
23. A odnówcie się duchem umysłu waszego: [4]
24. I obleczcie się w nowego człowieka, który wedle Boga stworzony jest w sprawiedliwości i świętobliwości prawdy. [5]
25. A przetóż złożywszy kłamstwo, mówcie każdy prawdę z bliźnim swoim; bo jesteście członkami jeden drugiego. [6]
26. Gniewajcie się, a nie grzeszcie; słońce niechaj nie zapada na rozgniewanie wasze. [7]
27. Nie dawajcie miejsca djabłu. [8]
28. Który kradł, niechaj już nie kradnie; lecz raczéj niech pracuje, robiąc rękoma swemi co jest dobrego, aby miał zkąd udzielić mającemu potrzebę.
29. Wszelka mowa zła niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która dobra ku zbudowaniu wiary, aby łaskę zjednała słuchającym.
30. A nie zasmucajcie Ducha Świętego Bożego, w którym zapieczętowani jesteście na dzień odkupienia.
31. Wszelaka gorzkość, i gniew i zagniewanie i wrzask i błuźnienie niech będzie odjęte od was z wszelaką złością.
32. Ale bądźcie łaskawi jedni przeciw drugim, miłosierni, odpuszczając jeden drugiemu, jako i Bóg w Chrystusie wam odpuścił. [9]
Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako synowie najmilsi,
2. A chódźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas obiatą i ofiarą Bogu na wonność wdzięczności. [10]
3. A porubstwo i wszelka nieczystość, albo łakomstwo niechaj nie będzie ani pomieniono między wami, jako świętym przystoi. [11]
4. Albo sprosność, albo głupia mowa, albo żartowanie, które do rzeczy nie należy, ale raczéj dziękowanie.
5. Bo to wiedzcie rozumiejąc, iż wszelki porubca, albo nieczysty, albo łakomiec, (co jest bałwochwalstwo,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.
6. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi słowy; albowiem dlategoć przychodzi gniew Boży na syny niewierności. [12]
7. Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.
8. Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; lecz teraz światłością w Panu. Jako synowie światłości chódźcie.
9. Bo owoc światłości jest w wszelakiéj dobrotliwości i sprawiedliwości i prawdzie.
10. Doświadczając, co jest wdzięcznego Bogu:
11. A nie spółkujcie z uczynkami niepożytecznemi ciemności, ale raczéj strofujcie.
12. Albowiem co się od nich potajemnie dzieje, sromota i powiadać.
13. A wszystko, co bywa strofowano, od światłości bywa objawiono; bo wszystko, co objawiono bywa, jest światło.
- ↑ Rzym. 1, 9. 1.Piot. 4, 3.
- ↑ Rzym. 1, 21.
- ↑ Kol. 3, 8. Żyd. 12, 1. 1.Piot. 4, 2.
- ↑ Rzym. 6, 4. — 12, 2.
- ↑ Kolos. 3, 12.
- ↑ 1. Piot. 2, 1. Zach. 8, 16.
- ↑ Psal. 4, 5.
- ↑ Jak. 4, 7.
- ↑ Kolos. 3, 12.
- ↑ Jan. 13, 34. — 15, 12. 1.Jan. 4, 13.
- ↑ Kol. 3, 5.
- ↑ Matth. 24, 4. Marc. 13, 5. Luc. 21, 8. Kol. 2, 18. 2.Thess. 2, 3.
