Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/365

LIII.

 Robert machinalnie spełnił to polecenie i powrócił do żony, która stanęła, zwrócona tyłem do kominka.
 — Odwiedziny twoje nieoczekiwane dziwią mnie mocno, choć mi są przyjemne — wyrzekł. — Zapewne nie są bez powodu...
 — Tak.
 — Pragnąłbym go poznać.
 — Mam ci zadać kilka pytań.
 Robert nadstawił uszu.
 — Pytań? — powtórzył.
 — Tak.
 — To wypytuj, moja droga przyjaciółko, a ja ci chętnie odpowiem.
 — Wszak, jadąc do Paryża, miałeś na celu widzenie się z bratem, Ryszardem Verniere, w Sain-Ouen?
 Pomimo panowania nad sobą nędznik nie mógł powściągnąć drżenia prawie niedostrzegalnego.
 Ale miał się na baczności i tonem najnaturalniejszym odpowiedział:
 — Tak to był mój cel, jak wiesz o tem wybornie, lecz dziś zrana wyłuszczyłem ci powody, które mi przeszkodziły w wykonaniu mego projektu. Zapewne nie zapomniałaś objaśnień moich i nie rozumiem, dlaczego wracasz znów wieczorem do tego przedmiotu, dla mnie osobiście niemiłego.
 — Zrozumiesz wkrótce.
 — Bardzo będę rad, zapewniam
cię.