Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/47

Ale poeta, wiedząc, że może korzystać z usług trzech tylko aktorów, musiał komponować swój dramat tak, żeby 1) w jednej i tej samej scenie występowało nie więcej od trzech mówiących osób — jest to „ne quarta loqui persona laboret“, Horacego — i 2) żeby dać czas do przebrania się aktorowi, który w następnej dużej scenie miał występować w innej roli. Szczególnie krępującem było pierwsze ograniczenie — „nie więcej od trzech osób jednocześnie". Oczywiście przy takich warunkach żaden dramat szekspirowski nie mógłby być wystawiony.
 Przypatrzmy się jednak zblizka i przekonamy się ze zdumieniem, że poeci tragedji nawet tej bardzo ograniczonej wolności, którą im dawało wprowadzenie (za czasów Sofoklesa) trzeciego aktora, nie umieli lub nie chcieli wykorzystać. Weźmy dla przykładu jedną z takich względnie dużych scen u Sofoklesa — scenę pierwszego przyznania w „Królu Edypie“. Przed nami są Iokasta i goniec