Ta strona została uwierzytelniona.
Józwowicz.
Istotnie. Dobrych manier im nie zabrałeś.
Antoni.
Ale! mówią w mieście, że twój książę dał tysiąc reńskich na pogorzelców. To może sprawić złe wrażenie dla nas. Trzeba, żebyś i ty co zrobił.
Józwowicz.
Zrobiłem co należało.
Antoni.
A teraz, powiem ci jeszcze... Uważaj-no, Józwowicz. Wczoraj więc... Ale cóż to jest u licha? ja mówię, a ty myślisz o czém inném.
Józwowicz.
Wybacz. Dotknęło mnie wielkie nieszczęście osobiste. Nie mogę tak swobodnie myśléć jak zwykle.
Antoni.
Cóż znowu?
Józwowicz.
Nie zrozumiałbyś, Antoni!
Antoni.
Proszę cię! jestem furmanem wozu, na którym jedziesz. Powinienem wiedziéć o wszystkiém.
Józwowicz.
Nie. Nic ci na tém nie zależy.
