Ta strona została uwierzytelniona.
Antoni.
A rycerze?
Józwowicz.
Mniejsza o nich, niech zginą.
Antoni.
(deklamując) „Na grobie jego rośnie mech,
- Ach! wszakto kurek zdechł!”
- Ach! wszakto kurek zdechł!”
Co myślisz, że się stanie?
Józwowicz.
Nie wiem.... Pretwic to człowiek gwałtowny.... Nie przewiduję nic, widzę tylko logikę rzeczy, która mi sprzyja i nie będę takim głupcem, by jéj wbrew własnemu szczęściu przeszkadzać.
Antoni.
Oh! jestem pewny, że jak będzie trzeba, to ty jéj nawet pomożesz.
Józwowicz.
Ha! jestem doktorem. Obowiązkiem moim jest pomagać naturze.
Antoni.
Ot i gotowy program! Znam cię! Przychodzi mi tylko jedna myśl: zkąd wiesz, że tak jest, jak mówisz? Może to wszystko koszałki opałki?
Józwowicz.
Mogę mieć zupełną pewność przez dawną nauczycielkę księżniczki.
