Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/106

– 60 –

 Siła parowania materyału opałowego daje się oznaczyć teoretycznie. Podług Régnaulta potrzeba jest 652 cieplin, aby 1 kilogram wody 0° zamienić na parę 150° C; zatém wyparować mogą:
 1 kilogram węgla (8080/652) = 12,4 kilogr. wody;
 1 kilogram wodorodu (34462/652) = 52,9 kilogr. wody.
 Materyały opałowe jak to widzieliśmy, składają się głównie z węgla, wodorodu i kwasorodu. Do utrzymania processu palenia, musi być kwasoród wprowadzony do ogniska, wtedy węgiel materyałów opałowych, łączy się z kwasorodem, i tworzy kwas węglowy, a wodoród z kwasorodem tworzy wodę. Otrzymana ztąd ilość cieplika tém będzie większą, im większy jest stopień ukwaszenia, połączenia węglorodu z kwasorodem. Z 1 objętości węgla i 2 objętości kwasorodu, powstają tylko 2 objętości kwasu węglowego. W skutek tego zmniejszenia się objętości, wywięzuje się cieplik. W czasie palenia łączą się także 2 objętości wodorodu z 1 objętością kwasorodu, a z tego połączenia otrzymuje się tylko 2 objętości pary wodnéj. W skutek tego połączenia, również wywięzuje się cieplik. Produktami dobrego palenia są: kwas węglowy i para wodna. Dla utrzymania więc dobrego palenia, konieczną jest rzeczą, taką ilość kwasorodu do ogniska wprowadzić, jaka jest potrzebna do spalenia węgla na kwas węglowy i wodorodu na wodę.
 Kwasoród ten wprowadza się do ogniska z powietrzem atmosferyczném. Ponieważ powietrze zawiera w sobie ⅘ azotu a tylko ⅕ kwasorodu, dla tego proces palenia nie odbywa się tutaj tak dokładnie, jak wtedy, gdyby do ogniska wprowadzało się czysty kwasoród. Tworzy się więc tutaj zamiast kwasu węglowego, niedokwas węgla, a przez to mniéj wydobywa się cieplika. Przytém powstaje wielka liczba innych