wykonywa pewne ruchy, a tém samém pewną mechaniczną pracę.
Maszyny parowe doszły dzisiaj można powiedzieć do szczytu swéj doskonałości, mają one pierwszeństwo przed wszystkiemi innemi silnicami, z powodu swéj niezależności od zmiennych wpływów natury.
Użycie wiatru jako motora, zależne jest od rozmaitych okoliczności, nie dających się nigdy naprzód przewidzieć, ani obrachować. Użycie wody, tymże samym przypadkom podlega, a nawet w najlepszy sposób urządzone wiatraki, koła wodne i turbiny, nie odpowiadają celowi, kiedy powietrze jest zupełnie spokojne, łub gdy wiatr jest za gwałtowny; kiedy nie ma dostatecznéj wody, lub kiedy ta jest za wielką.
Tylko na maszynę parową, żadnego nie wywierają wpływu owe elementy: ani zupełny brak wiatru, ani burza, ani susza, ani w końcu wystąpienie wody ze swego koryta—nie przeszkadzają biegowi maszyny parowéj.
Jest ona w każdéj chwili ze swoją siłą na nasze rozkazy, przy niewielkiéj ilości wody i materyału opałowego, które zawsze znajdują się pod ręką.
Maszyna parowa, która zastosowana do lokomotyw, parostatków i t. p., obok telegrafów elektrycznych, szczyt dzisiejszego przemysłu stanowi, ze względu na swoją budowę, jest specyalnym przedmiotem fabrykantów maszyn.
Każdemu jednak technikowi, maszyniście i przemysłowcowi, choćby ogólna znajomość rzeczonéj budowy, koniecznie jest potrzebną, co téż w następnych paragrafach będziemy się starali, w krótkości objaśnić.
Ze względu na większą lub mniejszą rozprężliwość pary w rozmaitych maszynach, jak również ze względu na tę oko-
