więcéj pary przypływać mogło. Para ta skondensowana, zamienia się na wodę gorącą, wpływa do rury K, otwiera wentyl V i wchodzi do kotła rurą L jako woda zasilająca.
Główny warunek téj metody zasilania polega na tém, aby ilość wpływającéj wody, wystarczała do zupełnéj kondensacyi wpływającéj ilości pary. Zupełna kondensacya pary, potrzebną jest do utrzymania ciągłéj próżni wewnątrz owego przyrządu, gdyż przez to uskutecznia się ciągłe ssanie wody. Niedostateczna albo opóźniona kondensacya, pociąga za sobą niedostateczne zasilanie kotła, albo téż zupełną przerwę w zasilaniu. Im ciśnienie pary jest wyższe, tém stosunek zużytéj pary do zasilającéj wody bywa niekorzystniejszym. Okoliczność ta ma także miejsce, przy wszystkich pompach parowych. Przy ciśnieniu 10 atmosfer, smoczek Giffarda z zimną wodą działa jeszcze dobrze, co stwierdzoném zostało licznemi doświadczeniami. Ponieważ zaś wyższego ciśnienia nad 10 atmosfer, do dnia dzisiejszego w praktyce, nie używa się nigdzie, można więc z wszelką utrzymywać słusznością, że ze względu na wysokie ciśnienie pary, smoczek Giffarda, wszelkim wymaganiom praktyki, zadosyć czyni.
Temperatura wody wciąganéj do smoczka, nie powinna przekraczać pewnych granic, to jest nie powinna być do tego stopnia ogrzaną, aby kondensacya nie mogła się już odbywać.
Następująca tablica przedstawia dla różnych wartości ciśnienia pary, największą możliwą temperaturę wody, przed rozpoczęciem zasilania kotła.
| Ciśnienie względne pary | |||||||||||
| w atmosferach: | ½ | – | 1 | – | 1½ | – | 2 | – | 3 | – | 6. |
| Temperatura wody ssanéj | |||||||||||
| w stopniach Réaumura: | 52° | – | 47° | – | 43° | – | 41° | – | 40° | – | 35°. |
Przy maszynach parowych kondensacyjnych, niedogodne jest użycie tego przyrządu, gdyż woda w kondensatorze posiada bardzo wysoką temperaturę, a woda gorąca w ogólności, daje
