Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/176

Ta strona została przepisana.
– 130 –

cych bez kondensacyi, może jeszcze pompować wodę zbierającą się na dnie parostatku, i zarazem służyć jako sikawka parowa, na przypadek pożaru.
Wszędzie, gdzie tylko mamy ciepłą wodę do pompowania, smoczek Giffarda z wielką korzyścią daje się użyć, jak np. w łazienkach, farbierniach i innych licznych przemysłowych zakładach. W takich okolicach gdzie paliwo nie ma prawie żadnéj ceny, a utrzymanie maszyn jest bardzo kosztowne, jak w kopalniach węgla, tam smoczek Giffarda może również bardzo wielkie oddawać usługi, przy pompowaniu wody z kopalni.
Pierwotna konstrukcya smoczka Giffarda, uległa już bardzo licznym zmianom i poprawkom, jak to widzieć możemy dokładnie z broszury Alexandra Friedmana, wydanéj w Wiedniu 1870 r. pod tytułem: „Abhandlungen über die stufenweise Entwickelung der Dampfstrahlpumpen,“ które to ulepszenia uskutecznili: Schau, Friedmann, Turck, Krauss i inni technicy; lecz my wspomnimy tylko o dwóch najgłówniejszych, to jest o smoczkach Turck’a i Krauss’a, dziś bardzo upowszechnionych.
Smoczek systemu p. Turck, Inżyn. kolei żelaznéj zachodn. we Francyi.
Smoczek téj nowéj konstrukcyi, nie potrzebuje żadnych pakunków. Przy zwyczajnych aparatach część tłoka A (figura 44) leżąca między przestrzenią parową i wodną, uszczelniona jest pakunkiem konopnym albo metalowym. Pakunki te, zwłaszcza przy wysokiém ciśnieniu, rzadko bywają parotrwałymi, chociaż od ich szczelności użyteczność tego przyrządu zawisła. W poprawnéj konstrukcyi Turck’a, dyza B i zewnątrz leżący regulator wodny A są niezależnie od siebie przesuwalnemi, regulator znajduje się całkiem w przestrzeni wodnéj C i z parą nie ma żadnego związku; z żadnéj strony nie odbiera ciśnienia od pary, nie może więc ani pary, ani powietrza przepuszczać. Dyza B stanowiąca tutaj jednocześnie tylko koniec rury parowéj E, połączona jest z tąż rurą tak samo jak płaszcz I