Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/184

– 138 –

 Ta rura pionowa komunikuje z przestrzenią, parową kotła, za pomocą rury pozioméj L, a z przestrzenią wodną, za pomocą rury M. Krany hh otwierają się za pomocą drążków G i F połączonych z sobą drążkiem pionowym H. Jeżeli kurki hh mają być zamknięte, należy drążkiem H pociągnąć na dół, wtedy drążki G i F zrobią ¼ obrotu i przybiorą położenie kropkowane.
 Najniższy kranik probierczy, znajduje się na poziomie linii ogniowéj, środkowy, na normalnéj wysokości linii wodnéj, a najwyższy, komunikuje się z przestrzenią parową kotła. Otwierając owe kurki, to najniższy pokazywać będzie wodę, środkowy parę pomięszaną z wodą, a górny zaś czystą parę.
 Jeżeli najwyższym kurkiem pokazuje się woda zamiast pary, jest to najlepszym dowodem, że w kotle jest za dużo wody; jeżeli zaś najniższym kurkiem wychodzi para, zamiast wody, wtedy w kotle jest za mało wody; a ponieważ powierzchnia ogniowa kotła jest zupełnie odsłonięta, niebezpieczeństwo pęknięcia kotła jest bardzo blizkie, które można tylko usunąć, przez natychmiastowe wyrzucenie ognia z paleniska. Kurki probiercze należy często parować i czyścić.
 Wodoskaz i kurki probiercze umieszczone są na ścianie szczytowéj kotła, zatém łatwo widzialne i w każdéj chwili dla maszynisty dostępne.
 Drugim przyrządem do pokazywania wody w kotle, jest dzisiaj bardzo upowszechniony Wodoskaz magnetyczny Pinelʼa.
 Na wystawie powszechnéj w Londynie 1851, a w Paryżu 1855 roku, ukazał się po raz pierwszy przyrząd p. Lethuillier-Pinel, inżyniera-mechanika z Rouen, pod nazwiskiem wodoskazu magnetycznego, jak go figura 48 w widoku bocznym i w przekroju podłużnym przedstawia. Zaleca się ścisłością, prostotą, łatwością przytwierdzenia, dokładnością w działaniu, trwałością i tém, że mało wymaga uwagi, aby go utrzymać w stanie zdolnym do działania.
 Pływak ten składa się: z rury pionowéj BC z lanego żelaza, u góry zakończonéj puszką mosiężną F przecięcia kwa-