Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/25

Ta strona została przepisana.
– XIII –

nową naukę w r. 1763, licznym słuchaczom uniwersytetu wykładał. Pomiędzy jego najgorliwszymi uczniami znajdował się także młodzieniec, który późniéj teoryę swego nauczyciela w życie wprowadził, a tym był Jakób Watt.
Pochodząc z kupieckiéj rodziny, zruinowanéj handlowemi spekulacyami, zmuszony był Jakób Watt, 1736 r. urodzony w Greenock, już w 16-ym roku życia, publiczne nauki opuścić i wejść do małego warsztatu mechanicznego, dla wyuczenia się rzemiosła. W cztery lata późniéj, dostał się w Londynie do podobnego warsztatu, w skutek jednakże choroby powrócił do rodzinnego miasta. Kiedy potém w Glasgowie zamierzył na swoją rękę mały mechaniczny warsztacik urządzić, stowarzyszenie cechowe nie chciało na to zezwolić; dopiéro uniwersytet wziął go pod swoją wyłączną opiekę, powierzając mu reparacyę instrumentów fizycznych (1756) i pozwolił mu zarazem obok warsztatu w uniwersyteckim gmachu, mały sklepik do sprzedaży swoich, wyrobów otworzyć. Przekonano się jednakże wkrótce, że w tym zręcznym poprawiaczu instrumentów szkolnych, poparto wielki geniusz, a w niedługim czasie, ów skromny sklepik w uniwersyteckim gmachu, stał się ogniskiem zebrań najznakomitszych uczonych w Glasgowie.
W r. 1763, powierzony sobie model maszyny Newcomena do reparacyi, podał mu sposobność studyowania maszyny parowéj, co najlepszym skutkiem uwieńczone zostało. Poprawiał on w téj maszynie jednę część po drugiéj, tak, że widział się wkrótce uwikłanym rozmaitemi problematami maszyny parowéj. W r. 1764 opuścił posadę przy uniwersytecie i pracował odtąd prywatnie jako inżynier cywilny, aby się mógł z większą swo-