postaram się przedstawić w zarysach najogólniejszych. Zaczynam więc od biografji.
Salomon Majmon urodził się w 1754 r. w okolicach Nieświeża, dawnej rezydencji książąt Radziwiłów. Ojciec jego, przepędzany z jednego folwarku na drugi, trudnił się po części nauczycielstwem (nauczał Talmudu), po części pełnił funkcje rabina, po części wreszcie zajmował się również handlem. Wszystkie te zawody jednak nie dawały mu najskromniejszego nawet utrzymania, i on wraz z rodziną zmuszony był często cierpieć głód i nędzę. Szczególnie źle mu się wiodło, gdy narodził się nasz Salomon. Przyszły filozof bardzo wcześnie objawił wyjątkową bystrość rozumu i wielką gorliwość do nauk. Ukryte w nim skarby duchowe jednak nie miały dla siebie warunków przyjaznych, lecz, jak wiemy już, miały warunki wysoce nieprzyjazne. Zacznijmy od najbliższego otoczenia. Dowodem, do jakiego stopnia dochodziła ciemnota jego ojca, posłużyć może następujący fakt, opisany przez samego Majmona w jego autobiografji i cytowany przez innych jego biografów. Pewnego razu książe Radziwił, bawiąc na polowaniu, z całą świtą zaszedł do domu Majmona. Gdy młody Salomon na widok uroczej, pięknie ubranej księżny nie mógł powstrzymać się
