190
78. posiedzenie Sejmu w dniu 14 marca 2019 r.
Informacja ministra spraw zagranicznych o zadaniach polskiej polityki zagranicznej w 2019 roku
Spis treści
Poseł Mirosława Nykiel wach europejskich, polityczno-wojskowych i gospodarczych oraz że jest szermierzem wolności ludów. To dlaczego pan, panie ministrze Czaputowicz, nazwał Francję chorym człowiekiem Europy, czym spowodował pan protest ambasadora Francji? W jakim celu pan to zrobił? Pytam więc: Czy to są te niesamowite efekty polityki zagranicznej PiS-owskiego rządu? Z jednej strony rząd PiS-owski w sposób werbalny walczy z instytucjami unijnymi, a z drugiej strony ponosi spektakularne porażki i rakiem wycofuje się z zapowiadanych zmian. Jako przykład podam pseudoreformę Sądu Najwyższego, z której rząd się wycofał, a prezydent musiał to zaakceptować, chociaż niechętnie, i sędziowie Sądu Najwyższego wraz z pierwszą prezes wrócili do pracy. Przykłady waszej nieudolnej i szkodliwej polityki zagranicznej można by mnożyć. Jest to zarazem i smutne, i zatrważające. Aż same się cisną na usta słowa wypowiedziane przez Kmicica do Wołodyjowskiego, które dedykuję rządzącym: Kończ waść, wstydu oszczędź. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Małgorzata Kidawa-Błońska: Dziękuję bardzo, pani poseł. Bardzo proszę, pan poseł Arkadiusz Mularczyk, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Arkadiusz Mularczyk: Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Z pewną satysfakcją chcę zwrócić uwagę na to, że pan minister w swoim exposé podniósł, że ważnym tematem do dyskusji pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Niemcami jest kwestia reparacji z tytułu II wojny światowej. Dziękuję, panie ministrze, bo jest to ważna deklaracja w kontekście tego, że przez wiele dekad ten temat był w ogóle pomijany w polskiej debacie publicznej i w działaniach parlamentu i rządu. Historia niemieckiej okupacji Polski i skala zbrodni popełnionych na ziemiach polskich, na narodzie polskim jest mało znana w Europie i na świecie. Także zaciera się pamięć o historii II wojny światowej, odchodzą ostatni świadkowie. Dlatego dziś wielu ludziom Polska kojarzy się wyłącznie jako miejsce Holokaustu narodu żydowskiego, a nie zbrodni popełnionych na narodzie polskim. Pojawiają się także próby pisania historii na nowo, historii II wojny światowej. Niestety w międzynarodowej świadomości społecznej brak rzetelnych informacji o tym, co działo się na ziemiach polskich podczas II wojny światowej.
Społeczność międzynarodowa powinna wiedzieć, jakie były dla Polski rzeczywiste skutki II wojny światowej, jakie straty Polska poniosła, a także jakie reparacje wojenne i odszkodowania otrzymali obywatele polscy od czasu jej zakończenia oraz że sprawa ta nie jest ani prawnie, ani politycznie zamknięta, jak twierdzą politycy niemieccy. Podczas II wojny światowej Polska poniosła największe ze wszystkich państw europejskich straty, zarówno osobowe, jak i materialne, w stosunku do całkowitej liczby ludności i majątku narodowego. Straty te wynikały nie tylko z działań wojennych, ale przede wszystkim z niemieckiej polityki okupacyjnej, w szczególności z: celowej i zorganizowanej eksterminacji ludności na okupowanych ziemiach polskich, intensywnej eksploatacji społeczeństwa polskiego, w tym pracy przymusowej, celowego niszczenia mienia, a w szczególności zburzenia praktycznie w 90% stolicy państwa, Warszawy, a także tysięcy polskich miast, miasteczek i wsi. Negatywne skutki II wojny światowej odczuwalne są do dziś w zakresie demografii, gospodarki, infrastruktury, rozwoju nauki, edukacji i kultury. Każdy Polak i każda Polka do dziś odczuwają negatywne skutki II wojny światowej. Każdy rok wojny i okupacji przenosił państwo polskie na niższy poziom rozwoju we wszystkich aspektach życia publicznego, gospodarczego czy społecznego. Polacy przez pokolenia, na bardzo długi okres utracili możliwość akumulacji kapitału, oszczędności, a dzieła sztuki i dobra kultury, cenny dobytek i dorobek ich przodków zostały przez Niemców zrabowane i wywiezione. Współczesne państwo polskie dziś byłoby w zupełnie innym miejscu na mapie świata i Europy, gdyby nie było II wojny światowej i jej tak tragicznych skutków. Kilka zdziesiątkowanych pokoleń Polaków zostało skazanych na ogromny wysiłek odbudowy zniszczeń wojennych i podnoszenia kraju ze zgliszcz. Do dziś Rzeczpospolita Polska nie uzyskała ani pełnej kwoty reparacji wojennych przyznanych decyzją wielkich mocarstw w Poczdamie, ani tym bardziej odszkodowań adekwatnych do poniesionych strat wojennych i zniszczeń okupacyjnych. Także do dziś Niemcy nie rozliczyły się z działalności rabunkowej i grabieży prowadzonej systemowo wobec dzieł kultury i sztuki państwa polskiego oraz jego obywateli. Polska i Polacy nie odzyskali skradzionych setek tysięcy dóbr kultury, dzieł sztuki zagarniętych w czasie II wojny światowej. Niestety po zakończeniu II wojny światowej następcy prawni III Rzeszy nie poczuwali się i nadal się nie poczuwają do obowiązku zadośćuczynienia Polsce za zbrodnie i krzywdy wyrządzone naszemu krajowi i obywatelom polskim. Co więcej, Niemcy kwestionują polityczną i prawną odpowiedzialność wobec Polski za skutki II wojny światowej, a ich działania ograniczają się niestety tylko i wyłącznie do symbolicznych
