212
78. posiedzenie Sejmu w dniu 14 marca 2019 r.
Informacja ministra spraw zagranicznych o zadaniach polskiej polityki zagranicznej w 2019 roku
Spis treści
Poseł Dariusz Piontkowski: Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W trakcie swojego wystąpienia mówił pan o obronie praw Polaków poza granicami naszego państwa. I dobrze, to cieszy. Wspominał pan o takim przedsięwzięciu jak TVP Wilno. Czy możemy dowiedzieć się nieco więcej na temat tego projektu? Kiedy on ruszy, jaki będzie miał zasięg? Jaki będzie udział Polaków w tym przedsięwzięciu? Na marginesie warto zapytać w ogóle o sytuację Polaków na Litwie. Od wielu lat środowisko Polaków mieszkających na Litwie ubiega się przecież o możliwość wpisywania w dowodach osobistych oryginalnej pisowni nazwisk. Są problemy z samorządami, z ziemią i polską oświatą. Niedawno pani prezydent Grybauskaitė otrzymała wysokie odznaczenie polskie. Czy to oznacza, że władze litewskie w końcu – poza deklaracjami, które wielokrotnie składały – podjęły jakieś konkretne kroki, które doprowadzą do tego, że znaczna część postulatów zgłaszanych przez Polaków na Litwie zostanie w końcu spełniona? Jeżeli tak, to jaka jest perspektywa spełnienia tych żądań Polaków? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Małgorzata Kidawa-Błońska: Dziękuję, panie pośle. Pan poseł Michał Jach, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Michał Jach: Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Polityka bezpieczeństwa energetycznego to jeden z ważnych elementów polityki zagranicznej. Szczególnie dywersyfikacja źródeł surowców energetycznych jest kluczowa również dla bezpieczeństwa państwa, nie tylko bezpieczeństwa energetycznego. Dlatego też rząd dobrej zmiany poświęca temu wiele uwagi. Wiele się dzieje, jak choćby ostatnio podpisana umowa o delimitacji granic morskich z Danią, co umożliwi realizację projektu Baltic Pipe. Panie Ministrze! Teraz mam do pana pytanie: Na jakim etapie… Jakie plany ma ministerstwo w kontekście rozmów z naszym najważniejszym sojusznikiem, ze Stanami Zjednoczonymi, w zakresie dywersyfikacji dostaw źródeł surowców energetycznych? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Małgorzata Kidawa-Błońska: Dziękuję bardzo. Proszę, pan poseł Piotr Cieśliński, Platforma Obywatelska – Koalicja Obywatelska.
Poseł Piotr Cieśliński: Dziękuję bardzo. Szanowna Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Dziś mija dokładnie miesiąc od zakończenia szczytu bliskowschodniego w Warszawie. Ten szczyt miał być sukcesem i wyznacznikiem polskiej pozycji na arenie międzynarodowej, a okazał się potrójnym nokautem. Jedno wydarzenie, dwa dni i zdemolowane stosunki z trzema krajami. Trudno tu mówić o tym, że Polska była współgospodarzem czy jakimkolwiek podmiotem szczytu bliskowschodniego. Rola Polski była stricte przedmiotowa. Korzyści wynikające z niekompetencji polityki zagranicznej Prawa i Sprawiedliwości odnoszą z kolei Węgrzy, którzy bez wahania kupili francuskie karakale. Panie Ministrze! Chciałbym zadać pytanie: Jakie są wyznaczniki wejścia do wspomnianej przez Jacka Sasina pierwszej ligi światowej polityki? Jakie korzyści uzyskaliśmy ze strony USA? Jakie kroki zamierza podjąć MSZ celem poprawy stosunków polsko-izraelskich? I kolejne pytanie: Czy Polska planuje wywołanie dodatkowych (Dzwonek) tego typu kryzysów i z jakimi krajami? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Małgorzata Kidawa-Błońska: Dziękuję bardzo. Bardzo proszę o zabranie głosu ministra spraw zagranicznych pana Jacka Czaputowicza.
Minister Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz: Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Bardzo dziękuję za te wszystkie pytania. Część była skierowana z prośbą o pisemną odpowiedź. Ja oczywiście nie na wszystkie odpowiem, ale na część chciałbym odpowiedzieć. Na wszystkie natomiast odpowiemy na piśmie. Chcę rozpocząć od wątku, który podniósł pan poseł Marcin Święcicki, dokonując takiego porównania: skoro są sankcje na Rosję nałożone, to wtedy gdy jakieś państwo będzie przeciwne, czy nie lepiej przejść do głosowania większościowego – wówczas to państwo można by do tego przymusić. No nie. Jednak w swoim exposé wykazałem, że takie przejście czy też rozszerzenie zakresu spraw, w których decyzje podejmowane są poprzez głosowanie większościowe, byłoby niedobre. Właśnie to pokazuje, że można osiągnąć konsensus, że można przekonywać państwa i że wszystkie są za utrzymaniem sankcji na Rosję. Natomiast można też sobie wyobrazić sytuację, że gdyby było większościowe głosowanie, np. jeśli chodzi o przymusową redystrybucję uchodźców, to wówczas mogłoby to zostać narzucone. Innymi słowy, uważamy, że trzeba szanować drogę dochodzenia do konsensusu.
