Strona:Stan obecny chemji polonu.pdf/11

Naprzykład osad wodorotlenków bizmutu lub żelaza, strącony ługiem sodowym, zawiera tem więcej polonu im więcej jest osadu. III Strącanie polonu z osadem jest bardzo ograniczone. Naprzykład chlorek srebra, strącony w roztworze azotowym nadmiarem kwasu solnego, nie zawiera praktycznie polonu.
 Powszechnie znane zjawiska adsorbcji sprawiają, że powyższe rezultaty bez bardzo dokładnego ich rozpatrzenia nie dają się bezpośrednio wyzyskać do celu określenia własności chemicznych polonu w stanie czystym. Zrozumiemy to jasno, rozważywszy, że naprzykład strącenie polonu roztworem ługu jest równie skuteczne, gdy adsorbentem jest Fe(OH), jak i w przypadku Bi(OH)₃; nawet węgiel, używany jako adsorbent w roztworze ługu, zachowuje się ilościowo bardzo podobnie do powyższych metali. Tak więc rola adsorpcji jest niezawodnie bardzo wybitna, zaś adsorpcja może być uważana jako wynik sił molekularnych, które mogą mieć charakter chemiczny, ale odnosząc się do cząsteczki, jako całości, nie koniecznie dają nam dokładne pojęcie o pokrewieństwie chemicznem jednego z wchodzących w grę jonów (tutaj polonu) z innemi.
 Celem bliższego zbadania tej kwestji należy najpierw rozpoznać, w jakim stopniu otrzymane rezultaty mogą zależeć od całkowitej ilości użytego polonu. Pod tym względem doświadczenia okazały, że przy bardzo słabej koncentracji tego pierwiastka rezultaty otrzymane nie zależą od całkowitej jego ilości w granicach gdy ona odpowiada maksymalnemu prądowi 0,1 — 3500 jedn. elektrst. (t. j. 1,6·10⁻¹¹ gr. — 4,8·10⁻³ gr.).
 Następnie należy zdać sobie sprawę do jakiego stopnia jest możliwe ustalenie kryterjum, pozwalającego rozróżnić reakcje i wyodrębnić z nich te, które wydają się najodpowiedniejsze do scharakteryzowania polonu. Kryterjum takie daje nam przedewszystkiem charakter bardzo ogólny i zupełny niektórych reakcyj; uważam naprzykład za reakcję charakterystyczną polonu strącanie jego przez H₂S w kwaśnym roztworze, ponieważ zachodzi ono całkowicie przy pomocy minimalnych ilości jakichkolwiek pierwiastków, mających tę własność. Nie mogę zaś wyrazić przekonania, że wodorotlenek polonu jest nierozpuszczalny w alkalicznym roztworze, ponieważ strącenie polonu, jakkolwiek zupełne w różnych nawet warunkach przez amonjak, nie jest zawsze całkowite gdy użyć ługu solowego, lecz zależy od koncentracji ługu, ilości osadu, a także od adsorpenta. Przy silnej koncentracji ługu znaczna ilość polonu pozostaje w roztworze. Doświadczenie wykazuje, że w: takim roztworze (norm. NaOH) polon osadza się elektrolitycznie na anodzie, a zatem jest prawdopodobnie w formie jonu złożonego (zapewne jeden z tlenków polonu).
 Można przypuszczać, że w tym przypadku blizka analogia chemiczna wiązana jest z izomorfizmem i że zatem tutaj polon jest równomiernie ozmieszczony w ziarnach osadu. Gdy analogja chemiczna jest słaba