to po większej części młodzież obywatelska. Z tej zaledwie kilku i to rannych pozostało przy życiu.
Zginęli w tych nieszczęśliwych bitwach z dnia 2 marca pomiędzy innymi z W. Księstwa Poznańskiego[1] bracia Kaźmierz i Władysław Trąmpczyńscy, Józef Poniński, syn Henryka i Emilii z Zabłockich, Antoni Kościelski, syn Jana Nepomucena ze Śmiełowa i Kornelii Żerońskiej, Władysław Ciesielski, syn Łukasza, dziedzica Bielaw pod Janowcem, Leopold Tirpitz, Franciszek Stefanowski, Witold Ulatowski, Ignacy Dusiewicz, Józef Doniński, Nepomucen Mutczyński z Młodocina, Antoni Pawłowski, szewc Józef Sosnowski i Antoni Wolszlegier, a z oddziału 60 uczniów gimnazyum trzemeszeńskiego,[2] który krótko przedtem połączył się był z Garczyńskim, Józef Nawrocki, Władysław Sąchocki, Józef Eitner, Roman Kentzer, Kaźmierz Rożnowicz, Edward Kozielski, Władysław Koszczyński, Bolesław Pławiński i Paulus. Ciężko zaś ranni zostali Trzemeszniacy Stanisław Müller, Teodor Kozielski i Stanisław Winiewski, który później umarł jako proboszcz w Panigrodzu. Z ran pod Dobrosołowem otrzymanych umarli Franciszek Dembiński i Franciszek Dąbrowski.
Klęskę spowodował Garczyński swą nieudolnością i nieposłuszeństwem.
Część młodzieży wielkopolskiej walczyła w tym czasie w Krakowskiem, dokąd też podążył Władysław Bentkowski.
Odznaczyli się tam walecznością Stanisław Radoński, syn Józefa z Rudnicza i Ludwiki z Kierskich, który zginął 18 lutego 1863 r. w niefortunnym napadzie Kurowskiego na Miechów, brat jego Teodor, który, popadłszy w niewolę, zapędzony został na Sybir, skąd później powrócił, Józef hr. Mycielski, syn Józefa z Rokosowa i Karoliny z Wodzickich,[3] Ludwik hr. Mycielski, syn Teodora i Anieli z Miel-
