Klęska pod Ślesinem nie zniechęciła ani komitetu Działyńskiego ani młodzieży W. Księstwa Poznańskiego. Już też przybyli do Księstwa oficerowie francuscy, o których przysłanie prosił był Jan hr. Działyński dziewierza swego, księcia Władysława Czartoryskiego w Paryżu.
Jako jeden z pierwszych przybył 23 marca do Poznania podpułkownik wicehrabia de Noë z swym oficerem ordynansowym Emilem Faucheux. On to ułożył plan formacyi oddziałów powstańczych. Kolumna miała składać się z 400—475 ludzi i to 300 strzelców, 100 kosynierów i 50—70 jazdy. Strzelcy mieli być podzieleni na 4 kompanie z 1 kapitanem, 1 oficerem, 2 sierżantami i 4 kapralami, konnica z 2 szwadronów z 1 kapitanem, 1 porucznikiem, 3 podoficerami i 6 kapralami. Inne plany organizacyjne podali Francuzi Russiot i Ganier.
Pod kierownictwem wicehrabiego de Noë, który przebywał w Drzązgowie u hr. Grudzińskiego, dziewierza Jana hr. Działyńskiego, zaczęto formować trzy oddziały. Dowództwo pierwszego oddziału otrzymał oficer francuski Young de Blankehnheim,[1] drugiego Emil Faucheux, przy którym komisarzem wojennym był Włodzimierz Wolniewicz, a dowódzcą trzeciego oddziału zamianowany został za naleganiem dr. Władysława Niegolewskiego Edmund Taczanowski.
Edmund Taczanowski, urodzony 23 listopada 1822 r. w Wieczynie pod Pleszewem z Józefa i Katarzyny z Hersztopskich, po ukończeniu nauk w gimnazyum poznańskiem ś. Maryi Magdaleny wstąpił do artyleryi pruskiej i 1843 r. został oficerem. W r. 1846 porzucił służbę i w tymże roku za udział w ówczesnym spisku aresztowany został. W roku 1848 jako dowódzca legionu akademickiego wzięty do niewoli pod Raszkowem, przesiedział kilka miesięcy w twierdzy kistrzyńskiej. W rok później wstąpił w służbę w nowo-
- ↑ Z Francyi przybyli nadto: oficer kawaleryi Du Loran, Espinasse, Le Jars, Rocheblave, żołnierz Romchosset. Stefan Okoniewski wymiena w swych Wspomnieniach powstania z r. 1863 (Poznań 1913) Francuzów Amagne i Judas.
