Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/155

Ta strona została przepisana.

śbę tamtejszego arcybiskupa relikwią ś. Wojciecha z Gniezna.[1]
W tymże roku 1865, dnia 21 marca, uległ zarazie tyfusowej w Poznaniu dr. Stanisław Okoniewski, najprzód lekarz w Żninie, później w Poznaniu, powstaniec w r. 1863, autor wielu artykułów do pism lekarskich, patryota gorący, człowiek zacny i wylany dla bliźnich.[2]
Dnia 10 lipca t. r. umarł Antoni Wierusz Kowalski, kapitan 4 pułku piechoty liniowej za Księstwa Warszawskiego, ozdobiony krzyżem kawalerskim.[3]
Dnia 20 sierpnia t. r. umarł Franciszek Miłkowski, w r. 1831 podporucznik-adjutant polowy, ozdobiony krzyżem złotym[4], znany powszechnie w Księstwie z dowcipu i uprzejmości.[5]
Dnia 25 sierpnia t. r. umarł Józef Krzyżanowski. Urodzony w Galicyi 1811, zaciągnął się jako akademik lwowski 1831 r. do wojska polskiego i pod Grochowem ciężką odebrał ranę. W r. 1846 strasznie sponiewierany prze zbuntowane chłopstwo, mimo ran osadzony został w Spielbergu, skąd wydostawszy się 1848 r., przeniósł się do Wielkopolski i zamieszkał w Swadzimiu pod Poznaniem, chętnie każdemu niosąc pomoc radą i czynem.[5]

Dnia 27 sierpnia t. r. zakończył życie w Śliwnikach Władysław Podczaski. Urodzony 1791 r. w ziemi gostyńskiej z Stanisława i Eleonory z Biernackich, z ławy szkólnej pobiegł pod sztandary narodowe. W r. 1812 został oficerem 5 pułku piechoty i adjutantem generała Riccarda. W odwrocie z Moskwy ocalił korpus marszałka Neya, wystarawszy się z narażeniem życia o przewodnika przez Dniepr, w nagrodę czego podany został do krzyża legii honorowej i mianowany kapitanem. W bitwie pod Lipskiem dostał się do niewoli austryackiej. Odzyskawszy wolność osiadł na wsi i poślubił Julię Łubieńską. W r. 1830 wstąpił znów do wojska polskiego i mianowany został pułkownikiem 20 puł-

  1. Dziennik Poznański, R. 1865, nr. 60.
  2. Żychliński T. Kronika żałobna.
  3. Tarnowski St. Księga pamiątkowa.
  4. Tamże.
  5. 5,0 5,1 Żychliński T. Kronika żałobna.