ku liniowego. Prowadząc go do ataku pod Ostrołęką, miał płaszcz 9 kulami przeszyty. Ozdobiony krzyżem kawalerskim, przeszedł z korpusem Ramorina do Galicji, skąd 1848 r. przybył do W. Księstwa Poznańskiego, gdzie ciężko pracował na kawałek chleba, dopóki wzroku nie stracił.[1]
Dnia 6 września t. r. umarł Franciszek Radoński, brat Atanazego, w r. 1831 żołnierz 2 pułku szaserów, później pracowity i rządny gospodarz.[1]
Dnia 17 września t. r. umarł w Poznaniu jako 80-letni starzec Antoni Prądzyński, który pod sztandarami Napoleona przebiegł kraje Europy i dosłużywszy się stopnia kapitana i krzyża legii honorowej, osiadł w Wielkopolsce i jako dziedzic Giecza i Biskupic w powiecie średzkim z zamiłowaniem oddawał się gospodarstwu.[1]
Dnia 29 października zakończył życie jeden z najwybitniejszych obywateli naszych Aleksander Brodowski, generalny dyrektor Ziemstwa kredytowego we wsi Pawłowie pod Wągrówcem. Nad grobem uczcił Karol Libelt wymownemi słowy jego cnoty i niepospolite zasługi.
Jako 80-letni starzec umarł w Ostrowie 5 listopada t. r. Nepomucen Makary Murzynowski, który odbył kampanią rosyjską, hiszpańską, drugą rosyjską, trzy rany odebrał pod Saragossą, pomniejsze pod Maquinenza i Moskwą, 12 marca 1812 r. otrzymał legią honorową, a 22 kwietnia t. r. mianowany został kawalerem cesarstwa z dotacyą 1000 franków rocznie. Dnia 3 grudnia 1813 r. wziął dymisyą w stopniu kapitana. W r. 1831 dowodził 1 batalionem pułku augustowskiego, a 1848 r. był organizatorem powiatu odolanowskiego. Ożeniony był z Hiszpanką; obarczony liczną rodziną, życia dokonał w niedostatku.[1]
Dnia 13 listopada t. r. umarł ks. Józef Walkowski, niegdyś kapelan i towarzysz więzienia arcybiskupa Dunina, później kanonik metropolitalny gnieźnieński, autor cennego Pamiętnika, znajdującego się w rękopisie w bibliotece kapituły gnieźnieńskiej, oraz ogłoszonych drukiem 1876 r. Wspomnień o kościele metropolitalnym w Gnieźnie.[2]
