Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/167

Ta strona została przepisana.

liśmy znakomitszego, chętnie spieszyło, a każdego przyjmowała p. Klementyna wraz z mężem z niezrównaną uprzejmością. Była to osoba nawskroś dobra i szlachetna.[1]
Dnia 18 lutego t. r. umarł w Poznaniu Walery Rembowski, syn prezesa sądu ziemiańskiego w Krotoszynie i właściciela Wyganowa w W. Księstwie Poznańskiem. Po ukończeniu nauk u XX. Pijarów na Żoliborzu w Warszawie, kształcił się na uniwersytecie berlińskim, potem służył w gwardyi dragonów pruskich, w którym dosłużył się szlif oficerskich. Na wieść o powstaniu listopadowem wziął dymisyą i zaciągnął się do wojska polskiego. Jako kapitan adjutant polowy generała Umińskiego odbył wojnę i uzyskał krzyż złoty. Po upadku powstania, odsiedziawszy karę więzienną w grudziądzkiej fortecy, oddał się uprawie roli i pracom umysłowym. Skory do usług obywatelskich, był gorliwym członkiem kasyna gostyńskiego.[2]
Dnia 24 lutego t. r. umarł w Poznaniu Telesfor Kierski, b. oficerów strzelców konnych 1831 r., ozdobiony krzyżem złotym, który za trumną jego niósł jeden z towarzyszów broni.[3]

Dnia 9 marca t. r. zgasł w Obiezierzu generał Karol Turno. Urodzony 7 maja 1788 r. w Warkowicach na Wołyniu z Stefana, starosty pietrzykowskiego, pobierał nauki w korpusie kadetów w Wiedniu, które ukończywszy, wstąpił jako oficer do wojska austryackiego, w r. 1809 jednak porzucił służbę austryacką i pospieszył w bratnie szeregi. Jako adjutant stryja swego, generała Kaźmierza Turny, odbył wojnę 1809 r., 1812, 1813 i 1814 r. w randze kapitana, kilkakrotnie zaszczytnie odnosząc rany. Przy nowej formacyi wojska polskiego powołany został przez w. księcia Konstantego na adjutanta i przy nim pozostawał w stopniu pułkownika do r. 1830. Odprowadziwszy Konstantego do granicy, powrócił do swoich i objął najprzód dowództwo brygady, a następnie dywizyi, odznaczając się roztropnością i męstwem. Pod Łysobykami ciężko ranny kartaczem

  1. Dziennik Poznański. 1866, nr. 40.
  2. Tamże nr. 40.
  3. Tamże nr. 49.