Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/170

Ta strona została przepisana.

metropolitalnego w Gnieźnie. Był to mąż nadzwyczaj zacny, pobożny, skromny i cichy, w dobroczynności chrześciańskiej niewielu miał sobie równych. Największą przyjemność znajdował w szperaniu w wolnych chwilach po starych księgach i rękopisach i dla tego też dobrowolnie podjął się urzędu bibliotekarza kapitulnego w Gnieźnie i nim do końca życia pozostał.[1]
Dnia 13 lipca 1866 r. zakończył życie w Ulejnie Maksymilian Skórzewski. Urodzony 1809 r. w Szczepowicach pod Kościanem, zaciągnął się 1830 r. do wojska polskiego i odbył całą wojnę w 2 pułku strzelców konnych, w którym został podporucznikiem. Po sześciotygodniowem więzieniu w Austryi, powrócił do księstwa, gdzie go rząd pruski skazał na trzyletnią służbę wojskową w szeregu. W r. 1848 znowu bił się pod Miłosławiem. Z władzami pruskiemi ciągłą toczył walkę o prawa języka polskiego.[2]
Dnia 20 sierpnia umarł Waleryan Breański, pierwotnie ksiądz, w r. 1831 podporucznik 1 pułku strzelców pieszych, ozdobiony 7 czerwca krzyżem złotym za waleczność, następnie uczestnik wyprawy Ramorina do Sabaudyi, potem emisaryusz w W. Księstwie Poznańskiem. Po r. 1848 za przyzwoleniem arcybiskupa Przyłuskiego przywdział znów suknią duchowną i został proboszczem w Tarnowie pod Poznaniem, gdzie padł ofiarą cholery, pielęgnując z poświęceniem chorych.[2]
Dnia 1 października tegoż roku zgasł w Jaszkowie pod Śremem jako 90-letni starzec Melchior Szołdrski, za czasów Kościuszkowskich towarzysz chorągwi pancernej, potem podróżnik, w r. 1809 adjutant generała Amilkara Kosińskiego. Wczesna głuchota zniewoliła go do usunięcia się od życia publicznego. Z zamiłowaniem oddawał się rolnictwu i hodowli koni i owiec. Dolegliwości znosił z największą cierpliwością.[2]

Dnia 13 października t. r. umarł Maciej Krzesiński, który, mając lat 20, wstąpił do armii Napoleońskiej i dzielił jej

  1. Korytkowski J. ks. Prałaci i kanonicy gnieźnieńscy. T. I. Motty M. Przechadzki po mieście, IV. 208 i n.
  2. 2,0 2,1 2,2 Żychliński T. Kronika żałobna.