arcybiskupa warszawskiego, i zyskał sławę prawego obywatela. W końcu życia przeszedł z protestantyzmu na katolicką wiarę, w której dzieci wychował.[1]
Dnia 17 maja t. r. umarł nagle ks. Wojciech Lewandowski, od r. 1848 proboszcz jarociński, a poprzednio nauczyciel religii przy gimnazyum w Ostrowie. Był członkiem Ligi Polskiej, później Towarzystwa Pomocy Naukowej i Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. Dla szkół, powierzonych jego pieczy, napisał Mały Katechizm, założył w Jarocinie Towarzystwo ś. Wincentego à Paulo, zaopatrzył je w biblioteczkę dla ludu i wielce przyczynił się do wykorzenienia pijaństwa wśród ludu.
Dnia 29 maja t. r. zakończył życie znany z r. 1846 Hipolit Trąmpczyński, syn Józefa i Stanisławy z Kowalskich. Skazany na 25 lat więzienia, odzyskał wolność 1848 r. Jako nadleśniczy zaniemyślski pierwszy projektował założenie szkoły leśniczej i wraz z Ronkim, Nowackim i Michalskim działał z wielkim pożytkiem dla kraju w zaniedbanych lasach wielkopolskich. Niewiele było lasów, którychby nie szacował, nie przemierzał, nie urządzał planów gospodarowania i zakładania nowych zagajeń. Za jego podnietą założono wydział leśny w Centralnem Towarzystwie Gospodarczem. Był też pełnomocnikiem Heliodora hr. Skórzewskiego w obszernych jego dobrach, a w końcu kupił Ulejno pod Środą. Pierwsza jego żona była Walerya Ostenówna, druga Gabryela Trąmpczyńska.[2]
Dnia 13 sierpnia t. r. umarł Anastazy Czapski, syn Jana i Jadwigi z Rychłowskich, w r. 1806 prosto z ławy szkolnej zaciągnął się do szeregów generała Dąbrowskiego i odznaczył się walecznością. Wzięty do niewoli moskiewskiej w jednej z potyczek, trzymany był w niej przez lat 12. Szczęśliwie z niej uszedłszy, skoro powrócił do kraju, skazany został na trzy lata fortecy w Królewcu, otrzymał jednak jako były oficer pozwolenie pracowania w rejencyi. Odzyskawszy nareszcie wolność, pracował w Ziemstwie kredytowem w Poznaniu, poślubiwszy zaś Wiktoryę Si-,
