Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/196

Ta strona została przepisana.

a wstąpiwszy do tegoż seminaryum odbył dwuletni kursd naukowy pod prefektem ks. Myszkem i profesorami Misyonarzami Kurkowskim, Dąbrowskim i Makowskim. Nie mając lat przepisanych, aby uzyskać święcenia kapłańskie, był przez 3 lata nauczycielem domowym u Dzierzbickich w Pianowicach pod Gostyniem, od r. 1821—1824 słuchał na uniwersytecie wrocławskim teologii, filozofii i filologii i tam też odebrał święcenia kapłańskie. Po ukończeniu studyów 1824 r. został wikaryuszem w Pempowie, ale po pół roku, otrzymawszy stypendyum, udał się dla dalszego kształcenia się do Bonn. Następnie został mansyonarzem i wikaryuszem przy kościele ś. Wojciecha w Poznaniu, w r. 1872 altarzystą różańcowym i wikaryuszem w Grodzisku, a od r. 1829 proboszczem w Zbąszyniu z ramienia arcybiskupa Wolickiego, ponieważ jednak klasztor udzielił prezenty innemu, przeto powstały stąd wielkie nieprzyjemności, nakoniec 1832 musiał Jabczyński zrzec się probostwa zbąszyńskiego, a natomiast otrzymał probostwo ś. Marcina w Poznaniu. Mianowany 16 grudnia 1832 r. przez arcybiskupa Dunina kanonikiem katedralnym poznańskim (potwierdzony przez rząd dopiero 1834), był przez lat 10 kaznodzieją katedralnym, a przez czas niejakiś prowizorem seminaryum. Opuszczając probostwo ś. Marcina, otrzymał plebanią w Wirach pod Poznaniem, którą z przyzwoleniem rządu trzymał do roku 1866. W r. 1848 witał u bram Poznania w imieniu duchowieństwa poznańskiego powracających z Berlina Polaków, byłych więźniów politycznych, od 1 października 1849 r. do końca czerwca 1860 był oficyałem poznańskim, potem przybocznym radcą arcybiskupa Przyłuskiego przez lat 6. Niemałe są zasługi Jabczyńskiego około piśmiennictwa polskiego. Od stycznia 1836 do końca 1837 był redaktorem Archiwum teologicznego, od kwietnia 1843 do końca 1849 Gazety Kościelnej, a w r. 1850 wydawał wraz z ks. Janiszewskim Tygodnik Katolicki. Inne prace jego naukowe podajemy poniżej. Był to mąż otoczony powszechnym szacunkiem, znany z prawości charakteru i patryotyzmu. Pochowany został w katedrze poznańskiej.[1]

  1. Rocznik VI. Tow. Przyj. Nauk.