Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/197

Ta strona została przepisana.

Dnia 18 lipca zakończył życie w Śmiglu Leon Szołdrski mając lat 84, za Księstwa Warszawskiego kapitan 4 pułku strzelców pieszych, ozdobiony krzyżem złotym. Z synów jego z Józefy z Świderskich, jeden zginął 1848, drugi, Wincenty, w r. 1863.[1]
Dnia 14 września umarł Julian Mittelstaedt z Kunowa, w r. 1848 dzielny dowódca Kujawiaków, w r. 1864 w procesie o zbrodnię stanu skazany na rok więzienia, które odsiedział w Wisłoujściu, mąż, którzy przy każdej sposobności niósł ofiarę z majątku i swej osoby.[2]
Dnia 20 października umarł w Poznaniu Konstanty Zabłocki. Urodzony 1806 r. w Sokołowie, pobierał nauki u XX. Pijarów w Rydzynie, prawa słuchał w Wrocławiu, w r. 1830 jeden z pierwszych wstąpił do szeregów narodowych i w ciągu wojny zdobył sobie szlify oficerskie. Odsiedziawszy następnie więzienie w Szpandawie, ożenił się z Pelagią Sobeską, a po jej śmierci z Teklą Grabowską. Jako dziedzic Lęgniszewa i Czerlina pilnie oddawał się gospodarstwu, był dbałym o dobro publiczne obywatelem i gorliwym radcą Ziemstwa. Nad jego grobem wyrzekł o nim Karol Libelt: „Wielu pomógł, nikomu nie zaszkodził.”[3]

Dnia 31 października umarł w Pawłowie Aleksander hr. Miączyński, syn pułkownika i adjutanta księcia Józefa Poniatowskiego, i Antoniny z Prusimskich. Urodzony 1808 r. kształcił się najprzód w Poznaniu, potem w Warszawie, gdzie należał do stowarzyszenia akademickiego. Był jednym z Belwederczyków. W r. 1830 jako podporucznik przydzielony do boku generała Wojcińskiego, następnie generałą Krukowieckiego, za waleczność otrzymał krzyż złoty. W końcu jako adjutant Dembińskiego dzielił z nim losy aż do końca powstania, potem długo tułał się po Niemczech, Szwajcaryi i Francyi, wreszcie 1844 r. pozwolono mu wrócić do dóbr dziedzicznych Pawłowa w W. Księstwie Poznańskiem. Pojąwszy Bronisławę z Kalksteinów, wzorowym był mężem, ojcem, panem i sąsiadem.[3]
  1. Żychliński T. Kronika żałobna.
  2. Dziennik Poznański.
  3. 3,0 3,1 Żychliński T. Kronika żałobna.