Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/225

Ta strona została przepisana.
Tygodnik Wielkopolski.

Faktem, świadczącym o żywszym ruchu umysłowym w W. Księstwie Poznańskiem, było ukazanie się 1 stycznia 1871 r. Tygodnika Wielkopolskiego, pisma naukowego, literackiego i artystycznego, pod główną redakcyą Edmunda Calliera. Do redakcyi weszło kilku młodych i zdolnych ludzi, jak Władysław Olędzki[1], Władysław Bełza i Ordon (Chamer).
Celem tego pisma było odbijanie w sobie ruchu umysłowego całej Polski, a zwłaszcza liczenie się z jego objawami w W. Księstwie Poznańskiem.
Tygodnik Wielkopolski, do którego pisywali prócz redakcyi Libelt, ks. Ignacy Polkowski, Ochorowicz, Kętrzyński, Maciejowski, Eliasz, Wincenty Pol, Asnyk, Adam Bełcikowski i inni, stanął od razu na równi z tygodniowemi pismami warszawskiemi i zagranicznemi i odznaczał się doborem poważnych, zajmujących i treściwych artykułów.
Dział krytyki literackiej od początku był sumiennie, bezstronnie i przyzwoicie prowadzony. W powieściach był Tygodnik Wielkopolski mniej szczęśliwy, a najsłabszą stroną jego były korespondencye z wyjątkiem krakowskich.
Przez trzy lata stał Tygodnik o własnych siłach, mając dostateczną liczbę prenumeratorów. Atoli z przeobrażeniem się pod wpływem walki kulturnej społeczeństwa naszego prenumeratorów ubywać zaczęło, bo liberalne objawy Tygodnika nie znajdowały wśród nas oddźwięku i to też sprowadziło jego upadek mimo usiłowań Libelta, aby go utrzymać.[2]

Kronika żałobna.

Dnia 11 lutego 1871 r. umarł w W. Księstwie Poznańskiem major Floryan Braunek pod nader burzliwem życiu. Urodzony w Grudnie w powiecie obornickim 1797 r., po

  1. Olędzki przeniósł się później do Warszawy, gdzie przed 17 laty umarł nagle jako redaktor dziś już nie istniejącego Kuryera Codziennego
  2. Dziennik Poznański. XV. 25.