Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/252

Ta strona została przepisana.

W kilka tygodni później, dnia 9 lipca 1873 r. zniósł Falk w szkole realnej w Poznaniu równoległe polskie oddziały i polski wykład historyi w wyższych klasach.
W tym samym roku 1873 zaczęto wydalać z W. Księstwa Poznańskiego gromadnie urzędników Polaków i wysyłać ich w całkiem niemieckie okolice, a zarazem rozpoczęli inspektorowie szkolni przesadzać polskie dzieci z niemieckiemi nazwiskami w szkołach elementarnych do niemieckich oddziałów i zmuszać je do uczenia się religii po niemiecku.
Środkiem germanizacyjnym miało też być urządzanie szkół symultannych, które minister Falk polecił 16 czerwca 1873 r. prowincyonalnemu kolegium szkolnemu w Poznaniu.

Jubileusz Kopernika.

Wśród tak smutnych okoliczności święcili Polacy w W. Księstwie Poznańskiem w r. 1873 czterechsetną rocznicę urodzenia Mikołaja Kopernika. Towarzystwo Przyjaciół Nauk, którego prezesem był wówczas dr. Karol Libelt, wydało piękne Album pamiątkowe i wybiło medal na cześć Kopernika, którego żywot napisał członek Towarzystwa, ks. kanonik Ignacy Polkowski, a w Dzienniku Poznańskim ukazał się 19 lutego 1873 r. piękny artykuł wstępny, który był zarazem znakomitą odpowiedzią na twierdzenie niemieckich gazet, iż wielki astronom nie mógł być Polakiem, „bo Polacy tkwili wówczas w trzewiczkach dziecinnych oświaty.”

Wiarus.

Od 1 stycznia 1873 r. zaczął wychodzić w Poznaniu trzy razy na tydzień staraniem i kosztem Eustachego Rogalińskiego z Królikowa Wiarus, pismo dla średniego stanu polskiego z dodatkami bezpłatnymi: Ogrodnik i Bartnik. Rzeczywistym redaktorem był dr. Władysław Łebiński, odpowiedzialnym F. Krajewicz.
Wiarus był przeciwstawieniem Orędownika. Celem jego było — jak opiewa program — dawać warstwom średnim