pokarm pożywny, słowom bratniej nauki i rady, popierać pracę spokojną, rozwijającą się zwolna, a wystrzegać się waśnienia stanów i unikać wszystkiego, co tworzy kwasy i jady społeczne.
Pismo to utrzymało się do początku 1878. Doprowadziły je do upadku artykuły p. t. Drogi wyjścia.
Dnia 13 lutego 1873 r. zakończył życie w Targoszycach pod Krotoszynem Józef Łukaszewicz, niezmordowany pracownik na niwie piśmiennictwa polskiego. Czynność jego literacka przypada na czas między 1840 a 1860 r. O życiu jego i pismach mieści się obszerniejsza wzmianka w tomie I.
Dnia 2 marca t. r. umarł w domu córki Tadeuszowej Trzcińskiej w Popowie Ignacy Modliński, Belwederczyk i żołnierz 1831 r., potem emigrant w Paryżu, a od r. 1848 dziedzic Walentynowa, ożeniony z córką pułkownika Niegolewskiego, mąż cnót wielkich.[1]
Dnia 7 kwietnia t. r. zakończył życie w Poznaniu Napoleon Kamieński, bardzo zasłużony i księgarz i właściciel drukarni, od r. 1846—1865 redaktor Gazety W. Księstwa Poznańskiego, mąż nieposzlakowany, pełen poświęcenia, zdolny i wielostronnie wykształcony, w pożyciu miły. Serdeczne wspomnienie poświęcił mu w Dzienniku Poznańskim kolega wojskowy z r. 1831 i przyjaciel dr. Karol Libelt.
Dnia 8 kwietnia zstąpił do grobu Nepomucen Niemojowski, syn Makarego i Ewy z Pruskich, w r. 1831 najprzód żołnierz jazdy kaliskiej, później porucznik jazdy wołyńskiej, po upadku powstania więzień w fortecy głogowskiej. W r. 1836 poślubiwszy Joannę Ponińską, córkę hr. Edwarda z Wrześni, jako dziedzic Śliwnik i wzorowy obywatel zażywał powszechnego szacunku. Instytucye polskie jak Towarzystwo Pomocy Naukowej, Szkołę batignolską w Paryżu, Muzeum rapperswilskie, Kasę pożyczkową w Ostrowie
- ↑ Żychliński T. Kronika żałobna.
