Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/298

Ta strona została przepisana.

cyą ks. Symforyana Tomickiego co czwartek Oświata, tygodnik katolicko-narodowy dla stanu średniego.
Każdy numer oświaty rozpoczynał się artykułem treści religijnej, potem następowały artykuły treści naukowej i historycznej, rozbiory literackie, życiorysy, opowieści, opisy i wycieczki po kraju, wiersze, kalendarze, rozmaitości i szarady. Spraw społecznych i politycznych Oświata nie dotykała. Po ks. Tomickim, który dnia 29 czerwca 1876 r. z redakcyi ustąpił, objął ją nominalnie Władysław Simon, w rzeczywistości dr. Ludwik Rzepecki. Odtąd ustały wstępne artykuły treści religijnej. Od 22 czerwca 1877 podpisywał się jako redaktor Jan Nepomucen Białoszyński. Oświata wychodziła do r. 1882.
Równocześnie z Oświatą zaczął wydawać w Poznaniu co tydzień ks. Apolinary Tłoczyński drukiem i nakładem księgarza Jarosława Leitgebra pismo ludowe z niezłemi ilustracyami p. t. Gwiazda. Było to pismo bardzo pożyteczne, a zawierało artykuły treści religijnej, moralnej, społecznej, historycznej, także artykuły z dziedziny przyrody i hygieny, życiorysy, opisy, opowiadania, rozmaitości, zdania i myśli. Współpracownikiem był ks. licencyat Chotkowski. Od r. 1876—1885 redagował Gwiazdę ks. Tłoczyński, po nim do r. 1888 księgarz Jarosław Leitgeber. Z początku był na tytule wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, co jednało pismu prenumeratorów. Gdy wizerunek usunięto i format powiększono, zmniejszyła się znacznie liczba prenumeratorów, których odebrało Gwiaździe Światło, pismo ludowe z obrazkami, wychodzące w Bytomiu nakładem Katolika pod redakcyą ks. Radziejewskiego.
Od 1 stycznia 1885 Gwiazda zlała się w jedno z nowem pismem p. t. Staszyc, także ilustrowanem, którego redaktorem był Józef Chociszewski. Pismo Staszyc różniło się tylko tem od Gwiazdy, że zachęcało głównie do pracy i oszczędności, przymiotów Stanisława Staszyca.
Od r. 1876 począł wydawać Józef Rivoli, prezes wydziału leśnego Centralnego Towarzystwa gospodarczego, Przegląd Leśniczy, który, chociaż tylko przez dwa lata (1876 i 1877) wychodził, obudził przecież żywe zajęcie wśród leśników i właścicieli lasów nie tylko w W. Księstwie Poznań-