Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/301

Ta strona została przepisana.

zbawienną i zdoła nas uchronić od rozbicia. Utraciwszy jedynego, pełnego najpiękniejszych nadziei syna, który w r. 1863 prosto z ławy szkolnej zerwał się do powstania, ale nagle, zapadłszy na chorobę piersiową, zgasł w kwiecie wieku, uczcił pamięć jego, przekazując Towarzystwu Pomocy Naukowej 3000 talarów na stypendya.[1]
W r. 1876, dnia 29 września zstąpił do grobu pułkownik Wincenty Skarżyński, jeden z najzacniejszych i najsympatyczniejszych ludzi w W. Księstwie Poznańskiem. Urodzony 22 stycznia 1806 r. w Szczepankowie pod Łomżą z Stanisława i Ewy z Rembielińskich, kształcił się u OO. Benedyktynów w Pułtusku, potem w gimnazyum łomżyńskiem, ukończywszy na uniwersytecie wydział prawny, pracował w biurze wuja swego, Rajmunda Rembielińskiego, prezesa komisyi województwa mazowieckiego. W r. 1830 wstąpił jako ochotnik do pierwszego pułku Mazurów i odbył całą wojnę 1831 r., zyskując sobie krzyż złoty virtuti militari i stopień kapitana. Po upadku powstania zaciągnął się 1836 r. wraz z pułkownikiem Krajewskim i księciem Lucyanem Woronieckim do legii zagranicznej, która w Hiszpanii walczyła przeciwko Don Carlosowi, a odznaczywszy się świetnie, przeszedł jako pułkownik do regularnego wojska hiszpańskiego, z którego dopiero 1844 r. wystąpił. Poślubiwszy Antoninę z Weltzów Rembielińską, osiadł 1846 r. w Sokolnikach Wielkich pod Szamotułami a po sprzedaniu tej posiadłości 1867 r. w Poznaniu, gdzie brał żywy udział w przedsięwzięciach dobroczynnych, w Towarzystwie Pomocy Naukowej, w Towarzystwie Przyjaciół Nauk i wogóle w każdej pracy narodowej.

W tymże roku 1876, dnia 18 grudnia umarł w Świątkowie Włodzimierz Breza, prezes Koła polskiego w sejmie pruskim, zacny człowiek, gorliwy Polak, ofiarny i gotowy na usługi publiczne obywatel. Jako młodzieniec rozpoczął zawód publiczny pokutą w więzieniach saskich i pruskich, a jako mąż podeszłego wieku zakończył żywot na krześle prezydyalnym Koła polskiego.

  1. Dziennik Poznański. R. 1876, nr. 156.