Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/302

Ta strona została przepisana.

W r. 1876 zmarli jeszcze zasłużeni mężowie:

2 stycznia Liberyusz Brzozowski, żołnierz r. 1831.
14 stycznia ks. Jan Tułodziecki, żołnierz z r. 1831, później proboszcz w Miłosławiu, przyjaciel Seweryna hr. Mielżyńskiego, gorący patryota,
18 marca Włodzimierz Kormański, major wojsk polskich, kawaler krzyża wojskowego virtuti militari, zmarły po tułaczem życiu w Dopiewie,
16 maja Józef Mielęcki, jeden z najgorliwszych w pracach publicznych obywatel w powiecie obornickim, w którym posiadał Nieszawę, w r. 1848 więzień w twierdzy poznańskiej, 1863 r. po 1½ rocznem więzieniu śledczem skazany na rok fortecy w Magdeburgu, poczem zapadłszy na zdrowiu, sprzedał Nieszawę i osiadł w Poznaniu,
31 maja Józef Romocki, który po studyach uniwersyteckich w Moskwie, Heidelbergu i Bonn w r. 1859 wstąpił we Francyi do legionu zagranicznego, w r. 1863 był dowódcą oddziału powstańczego, w końcu wspólnikiem bardzo czynnym w fabryce machin rolniczych Urbanowskiego i Zygmunta Niegolewskiego,
11 czerwca Piotr Chełmicki z Żydowa, najprzód sędzia ziemski gnieźnieński, potem sędzia najwyższej instancyi W. Księstwa Poznańskiego, w końcu tajny radcy sprawiedliwości, radca i syndyk generalny starego Ziemstwa w Poznaniu, deputowany i sekretarz na pierwszych czterech sejmach prowincyonalnych i prezes dwóch komisyi stanowych od 1827—1840 r.,
21 września Edmund Swinarski (w Gołaszynie), oficer jazdy poznańskie, którego Pamiętniki, niestety tylko w urywkach, wydał syn dr. Wacław Swinarski, redaktor Ziemianina,
20 listopada Apolinary Lossow, jeden z najzacniejszych obywateli,
26 listopada Józef Rivoli, żołnierz 14 pułku piechoty liniowej 1831 r.,