Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/345

Ta strona została przepisana.

i Julii z Załuskowskich, od lat dziecięcych odznaczał się niezmierną dobrocią, słodyczą, uczynnością i nadzwyczaj czułym sercem. Obdarzony bystrym umysłem, chciwie rwał się do nauki, kształcąc się w Wrocławiu, Berlinie i Monachium. W Rzymie zapoznał się z OO. Zmartwychwstańcami, z których głównymi członkami łączyła go odtąd ścisła przyjaźń. Odbył potem podróż na Wschód, zwiedził Konstantynopol i czas niejakiś przebywał na Podolu, gdzie liczne zawiązał stosunki. W r. 1841 poślubiwszy kasztelankę Józefę Łempicką, córkę Józefa i Sołtykówny, osiadł w Jurkowie, kupionym od Stanisława Chłapowskiego z Czerwonejwsi, którego przez przeszło lat 20 był serdecznym przyjacielem i wspólnikiem w zabiegach około spraw krajowych, a zwłaszcza około podniesienia oświaty i dobrobytu włościan. Razem z Gustawem Potworowskim wstąpił do sejmu pruskiego 1848 r., z nim podzielał wszystkie trudy i z nim założył Koło polskie. Jemu to winniśmy, że wydaną została w druku szczegółowo kronika sejmowa z owych czasów, bo dokładnie zamieszczał ją w Przeglądzie Poznańskim, którego przez lat kilka był odpowiedzialnym redaktorem. W czasie poselstwa swego zapoznał się bliżej z Bismarckiem i z tej znajomości skorzystał później, by niejedną oddać przysługę rodakom. Zerwał dopiero całkiem stosunki z Bismarckiem, gdy tenże w znanej mowie sejmowej przenicował całą przeszłość Polski. Skrzętny gospodarz, dobroczyńca włościan, uczestniczył we wszystkich prawie pracach społecznych, a w wielu początkował i przewodniczył. Przeczuwając walkę kulturną, wzywał rodaków do obrony stowarzyszeń zakonnych, małżeństwa chrześciańskiego i szkół wyznaniowych i był autorem słynnych czterech punktów kościań-