Dla Wielkopolan, pozbawionych w granicach zaboru pruskiego błogiego wpływu, jaki zwykle wywierają na społeczeństwo wszechnice, około których gromadzą się najprzedniejsze umysły i siły naukowe, miały odczyty profesora krakowskiego Stanisława hr. Tarnowskiego, który je wygłosił w Poznaniu na sali Bazarowej dnia 4 i 6 stycznia 1881 r. urok niemały, zwłaszcza, że treść niezmiernie zajmującą okraszała świetna forma. W pierwszym odczycie mówił hr. Tarnowski o Balladynie Słowackiego, „tym fantastycznym utworze Juliusza, którego treść odgrywa się na wielkopolskich błoniach, nad brzegami Gopła w okolicy Kruświcy i Gniezna, a odgrywa się we mgle zamierzchłych wieków przedchrześciańskiej Polski — utworze, w którym Juliusz Słowacki w Goplanie, Chochliku i Skierce złożył największy dowód swego talentu poetyckiego.”
Drugi odczyt miał za przedmiot pokrewny tamtemu poemat Słowackiego: Lillę Wenedę, „ten krwawy dramat, odgrywający się również pod Gopłem, a przedstawiający w całej tragicznej grozie, przedzierzganej najpiękniejszemi kwiatami poezyi, zagładę spokojnego ludu Wenedów.”
Od 1 stycznia 1881 r. zaczął wydawać Józef Chociszewski w Poznaniu Przegląd Słowiański, dwutygodnik, poświęcony „wzajemności słowiańskiej, a szczególnie sprawom polskim, czeskim i ruskim.” Pismo to zawierać miało artykuły wstępne o sprawie słowiańskiej, życiorysy sławnych i zasłużonych Słowian, powieści i poezye, tłomaczone z narzeczy słowiańskich lub też oryginalne, oparte na tle słowiańskiem, artykuły historyczne o przeszłości słowiańskiej, opisy etnograficzne i geograficzne Słowiańszczyzny, korespondencye z głównych ognisk życia słowiańskiego, a zwłaszcza z Pragi, Lwowa, Budziszyna i Zagrzebia, wreszcie o ruchu literackim wśród Słowian. Atoli propaganda słowiańska nie znalazła w W. Księstwie Poznańskiem zwolen-
