Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/356

Ta strona została przepisana.

jednej grafiki i jednego abecadła dla wszystkich języków słowiańskich. Akademia petersburska, dowiedziawszy się, że ks. Malinowski zamierza napisać powszechną gramatykę porównawczą języków słowiańskich, wysłała do Komornik Hilferdinga w celu nakłonienia go, by dla gramatyki swej ułożył abecadło wszechsłowiańskie na podstawie grażdanki. W tym samym celu przybył później do Komornik Kataniew, lecz te zabiegi zostały bez skutku; ks. Malinowski na podstawie abecadła łacińskiego utworzył abecadło wszechsłowiańskie, które podał w wydanej 1869 r. Krytycznej gramatyce języka polskiego. Prócz tej gramatyki napisał kilka krytyk i rozpraw z dziedziny gramatyki, oraz Gramatykę sanskrycką na podstawie gramatyki Boppa. Ogłoszone drukiem 1878 r. Protokuły komisyi ortograficznej poznańskiej należy głównie przypisać pracy i wiadomościom ks. Malinowskiego.
W sprawach publicznych brał ks. Malinowski również czynny udział. Za jego głównie przyczynieniem się zawiązało się pierwsze w Prusach Zachodnich Towarzystwo rolnicze polskie, jemu zawdzięcza głównie powstanie istniejące w Prusach Zachodnich Towarzystwo Pomocy Naukowej. Za czasów biskupa Sedlaga występował na zjeździe dyecezyalnym w Pelplinie energicznie w obronie języka polskiego i przeciw powoływaniu i przyjmowaniu duchownych z Niemiec. W W. Księstwie Poznańskiem należał do założycieli Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Towarzystwa rolniczego na powiaty poznański i szamotulski. Był to mąż bardzo zacny i szlachetny.[1]
Także 30 stycznia 1881 r. umarł w Gnieźnie Jan Bernard Lange, księgarz, nakładca i typograf, jeden z najczynniejszych wydawców polskich.

Dnia 5 kwietnia 1881 r. zgasł w Poznaniu Adolf hr. Bniński z Gułtów, porucznik 2 pułku strzelców konnych 1831 r., obywatel wielkiej zacności i miłości Ojczyzny, tak poważany, że walne zebranie Centralnego Towarzystwa Gospodarczego, w którem przez lat 30 niezmordowanie pracował, mianowało go 25 marca 1881 r. członkiem honorowym

  1. Kuryer Poznański. R. 1881, nr. 26 i 37.