W r. 1885 stanął na czele Czytelni Ludowych nowy Zarząd, który składali: Dr. Szułdrzyński, prezes, B. Leitgeber, wiceprezes, dr. Bolesław Kapuściński, skarbnik, dr. Stanisław Jerzykowski, bibliotekarz, książę Zdzisław Czartoryski, dr. W. Łebiński, sekretarz.
W tymże roku odbyła się wystawa obrazów na sali pałacu Działyńskich.
W tym czasie, kiedy Goniec Wielkopolski wywołał secesyą na rzecz Niegolewskiego, napisał dr. Tadeusz Jackowski, syn patrona Maksymiliana, do Dziennika Poznańskiego artykuł, w którym wzywał obywatelstwo do założenia gazety, któraby zastąpić mogła czytelnikom o średniem wykształceniu Gońca Wielkopolskiego. O tym projekcie mówił następnie Jackowski na zebraniu u sędziego Mieczysława Łyskowskiego. Projekt znalazł poparcie. Łyskowski zwołał jeszcze liczniejsze zebranie, na którem postanowiono założyć pismo, ale nie było redaktora.
Wtedy to dr. Tadeusz Jackowski, który po złożeniu egzaminu referendaryuszowskiego wahał się między wyborem karyery naukowej a gospodarczej, ofiarował się objąć redakcyą.
Pieniądze, które na pismo zebrano, wynosiły około 5000 m., w akcyach po 5m. Jackowskiemu i Łyskowskiemu polecono załatwić wszelkie formalności. Obydwaj więc poszli na pocztę, aby nowe pismo zapisać, ale odpowiedziano im, że od 1 stycznia 1885 r. wychodzić nie może, bo zameldowane musi być przynajmniej 6 tygodni przed rozpoczęciem kwartału, aby je w liczbę gazet można zapisać, a do Nowego Roku było zaledwie 5 tygodni.
Wtedy to poradził im księgarz i drukarz Chocieszyński, aby od niego kupili Wielkopolanina. Było to pisemko brukowe, które wychodziło dwa razy na tydzień, a kosztowało 1 markę kwartalnie. Nabyli je więc i, nie zmieniając ceny, zamienili na codzienne, na co poczta zgodziła się.
