Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/468

Ta strona została przepisana.

uczęszczał do gimnazyum ś. Maryi Magdaleny. W r. 1846 czas niejakiś przesiedział w więzieniu śledczem jako podejrzany o udział w spisku. Uwolniony, złożył 1847 r. egzamin dojrzałości, potem słuchał teologii w Monasterze. Przez niejakiś czas był profesorem seminaryum, później proboszczem w Chodzieżu. Podczas walki kulturnej jako biskup skazany został na 9 miesięcy więzienia za „nieprawne pełnienie funkcyi urzędu biskupiego.” Zacny ten mąż ostatnie lata przepędził chory i zgnębiony.
Dnia 27 marca 1887 r. umarł dr. Kaźmierz Szulc. Urodzony 15 października 1825 r. w Sieminie pod Brodnicą, już jako uczeń gimnazyum w Ełku za usiłowania rozbudzenia ducha narodowego wśród młodzieży mazurskiej karany dwuletniem więzieniem w kazamatach grudziądzkich, na uniwersytecie wrocławskim redaktor pisma peryodycznego akademickiego pod tytułem Znicz, później nauczyciel przy gimnazyum ś. Maryi Magdaleny i przy szkole realnej w Poznaniu, potem znów więzień stanu w Magdeburgu za udział w wypadkach 1863 r., następnie dyrektor szkoły Montparnaskiej w Paryżu, od r. 1871 współredaktor Dziennika Poznańskiego, 1872 r. redaktor Gazety Wielkopolskiej, potem generalny dyrektor Westy, współzałożyciel i jeden z najczynniejszych członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk, członek wielu innych Towarzystw, autor licznych artykułów naukowych, ożeniony z Zofją Poplińską, córką profesora Antoniego, mąż niesłychanie czynny i rzutki, idealnych zapatrywań na świat, rzadkiej bezinteresowności i iście katońskiej prawości charakteru, gorący przyjaciel Słowian bałkańskich, wśród których czas niejakiś przebywał.[1]

Dnia 2 kwietnia 1887 r. umarł dr. Roman May, żołnierz z r. 1863, zdolny chemik, założyciel pierwszej polskiej w W. Księstwie Poznańskiem fabryki superfosfatów w Starołęce pod Poznaniem, którą do takiego doprowadził rozwoju, że mogła wytrzymać zagraniczną konkurencyą. Gorliwy członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk, podniósł i ożywił wydział jego przyrodniczy, którego był sekretarzem, nie

  1. Dziennik Poznański. XXIX, 71. — Motty M. Przechadzki po mieście. V, 289—301.