Natychmiast zebrało się w hotelu Francuskim grono wybitnych obywateli i wybrało komitet, który wydał następującą odezwę:
„Jej Cesarsko-Królewska Mość Cesarzowa Wiktorya przybywa dziś w poniedziałek o 12 w południe do grodu naszego, a przybywa, aby naocznie przekonać się o rozmiarach klęski, jaka dotknęła wskutek powodzi miasto nasze. Przybywa, aby miłosierną opieką swoją złagodzić nędzę, przez powódź wywołaną.”
„Rodacy! Wzywamy was, abyście na przybycie Jej Cesarsko-Królewskiej Mości wystąpili jak najliczniej z czcią Jej przynależną.”
„Niechaj na dziś zamilkną żale nasze narodowe! Miejmy nadzieję, że takowe w przyszłości złagodzone zostaną!”
Poznań, dnia 9 kwietnia 1888.
Andrzejewski Franciszek, Bukowiecki Julian, Cegielski Stefan, dr. Chłapowski Franciszek, Chojnacki Ignacy, Dobrowolski Franciszek, hr. Wawrzyniec Benzelstjerna-Engeström, Graeve Antoni, dr. Kantecki Maksymilian, Motty, Mycielski Józef, Offierski Stanisław, dr. Rzepecki Ludwik, dr. Szymański Roman, Tomaszewski Franciszek, Wierzbiński Władysław, Woliński Adam.
Komitet wysłał nadto na prowincyą kilkadziesiąt depesz, wzywając obywateli, aby przybyli do Poznania na przyjęcie cesarzowej.
W dzień przyjazdu cesarzowej około 12 zebrały się na sali dworca kolejowego naczelne władze, arcybiskup Dinder w towarzystwie biskupa dr. Likowskiego i kilku prałatów, oraz korpus oficerów 2 przybocznego pułku huzarów imienia cesarzowej. Brak było tylko z początku reprezentacyi polskiej, a to dla tego, że z wyjątkiem zaproszonych Zygmunta hr. Skórzewskiego z Czerniejewa i Józefa hr. Mielżyńskiego (zaproszeni także książę Ferdynand Radziwiłł i Franciszek hr. Kwilecki, wicemarszałek sejmu prowincyonalnego, przybyć nie mogli) nie chciano innych Polaków dopuścić przed oblicze cesarzowej pod pozorem, że przedstawienie obywa-
