Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/54

mieniam A. E. Koźmiana, H. Szmitta (historyka ze Lwowa), L. Chrzanowskiego (z Krakowa), J. Klaczkę i L. Kaplińskiego z Paryża, H. Nakwaskiego z Genewy, Szulczewskiego z Londynu.”
 „Dziennik zaczął w tych warunkach wychodzić 1 stycznia 1859 r. i w szeregu artykułów wstępnych rozwijałem bliżej ogólnikowy program prospektu. Cegielski, zdaje się, napisał także parę artykułów. Kiedy jednak w drugiej połowie stycznia wypadło mi jechać na sejm do Berlina (skąd przesyłałem redakcyi artykuły wstępne i korespondencye berlińskie), nastało w redakcyi Dziennika niewidoczne na zewnątrz, niemniej przeto mocne wstrząśnienie. Wyczytawszy bowiem w doszłych mnie numerach z Poznania dwa artykuły wstępne, nie licujące ani z memi przekonaniami, ani z umówioną pomiędzy mną a Cegielskim linią postępowania (były to, krótko mówiąc, zręcznie napisane, ale wedle mnie całkiem niewłaściwe i niewczesne kokietowania z księciem-regentem) i nie widząc z pewnością, kto je napisał, wystosowałem do Cegielskiego list, tłomaczący, że droga, naraz w Dzienniku bez mej wiedzy obrana, może być dobrą, ale ja po niej iść nie mogę, więc się od Dziennika cofam. Na to odpisał mi Cegielski w głęboko rozżalonym liście, że on te artykuły napisał (jakem się później dowiedział, z porady M. Mielżyńskiego i prałata Brzezińskiego), lecz, czując, iż nie ma szczęśliwego w polityce pióra, wyrzeka się pisania kiedykolwiek czegokolwiek dla Dziennika i zaklina jednocześnie, żebym ja w nim jako niezbędniejszy chwilowo przynajmniej pozostał.”
 „Wpadłszy osobiście do Poznania, rzecz całą załagodziłem, ale Cegielskiego do zmiany wziętego postanowienia nakłonić nie mogłem. Jakoż od tego czasu aż do początku 1863, kiedym poszedł na powstanie, litery już jednej do Dziennika nie pisał, zajmując się jednak gorliwie jego ogólnem kierownictwem, organizacyą i całą częścią administracyjno - materyalną. Wielka stąd urosła dla „Dziennika szkoda, bo Cegielski pisał nader łatwo, a przytem zręcznie i pięknie.”
 „W ten sposób wychodził Dziennik pod ogólnem kierownictwem Cegielskiego, pod moją główną redakcyą, a pod