w W. Księstwie Poznańskiem i poddać majątki ziemskie obywateli tegoż Księstwa władzy i wyrokom zamianowanych przez siebie urzędników, wobec którego to celu uwzględnienia nie znalazły najżywotniejsze nawet interesa materyalne i życzenia Polaków.
I tak też było w istocie. Rząd bowiem założył na podstawie rozkazu królewskiego z 13 maja 1857 r. „Nowe Towarzystwo kredytowe dla prowincyi poznańskiej”, którego dyrektora mianował król, radców minister spraw wewnętrznych, a którego uchwały miał prawo zawieszać komisarz rządowy, jeśliby się według jego uznania sprzeciwiały interesom państwa lub instytucyi.
Tym sposobem dawne polskie Towarzystwo musiało się ograniczać na zakończenie już istniejących interesów i rozwiązało się 1877 roku.[1]
Dnia 9 listopada 1859 r. umarł Józef Szułdrzyński, syn Mateusza, który walczył pod Dąbrowskim w zwycięskiej bitwie z Prusakami pod Bydgoszczą, ożeniony z Elżbietą Okuliczówną z Konar w powiecie rawickim, córką towarzysza broni ojcowskiego, przyjaciel Marcinkowskiego i Gustawa Potworowskiego, członek pierwszy Dyrekcyi Towarzystwa Pomocy Naukowej, w r. 1849 członek Izby wyższej sejmowej, mąż w sprawach publicznych bardzo czynny i zasłużony, któremu między innemi miasto Rogoźno zawdzięczało pierwszą swą drogę bitą. Rozumną oszczędnością i usilną pracą znacznego dorobił się majątku; w r. 1835 kupił od kasztelanki Tekli Miaskowskiej dobra Lubasz, liczące wówczas 7000 mórg ziemi, a 1849 r. od Władysława hr. Radolińskiego z Jarocina dobra Sierniki, liczące przeszło 11,000 mórg ziemi. Wartość tych dóbr umiejętnem gospodarstwem znacznie podniósł.
- ↑ Buzek, 114.
