Strona:Stanisław Karwowski - Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego T2.pdf/88

Ta strona została przepisana.

oświaty i spraw wewnętrznych z przedstawieniem, iż konieczną jest, aby zakazano świeckiej części uroczystości i usypania kopca. Taką też uchwałę powzięło ministerstwo, a ponieważ dowiedziano się, że arcybiskup zamierza zwrócić się do papieża z prośbą o udzielenie trzechmiesięcznego jubileuszu na lipiec, sierpień i wrzesień na ową uroczystość, ministeryum spraw wewnętrznych wysłało generała Willisena do Rzymu, aby odwieść od tego papieża. Atoli Willisenowi odpowiedział kardynał - sekretarz stanu Antonelli, że papież nie może odrzucić prośby o udzielenie łask kościelnych, wezwie jednak arcybiskupa, aby nie łączył kościelnej uroczystości z narodowemi dążnościami.
Jakoż wydał papież dnia 21 kwietnia 1863 r. brewe, które arcybiskup 30 maja ogłosił. Papież udzielił odpustu jubileuszowego archidyecezyom gnieźnieńskiej i poznańskiej od 29 czerwca do 1 listopada.
Tymczasem powstanie całkiem zaprzątnęło umysły Polaków, skutkiem czego komitet ogłosił, że ze względu na okoliczności uroczystość ograniczy się tylko na jubileuszowe nabożeństwo po kościołach, a zjazd w Kruświcy, usypanie kopca Piastów na Gopłem i odbudowanie kościoła P. Maryi w Inowrocławiu odkłada się na czas późniejszy.[1]



  1. Kupke G. Das Fest zur Erinnerung an die Einführung des Christentums in Polen. Historische Monatsblätter. IX. 105.