Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Prokurator Alicja Horn tom I.pdf/220

 — Najpewniejsze. Moja siostra dowiedziała się, przez jednego wywiadowcę z Urzędu Śledczego. Donos był napisany ręcznie i wysłany pocztą do prokuratora, a dopiero prokurator przesłał ten anonim policji. W policji nawet bardzoby chcieli złapać tego, co anonim wysłał, bo daliby mu też bobu.
 — Autorowi donosu?
 — Tak. Bo on, uważa kapitan, napisał, że dlatego zawiadamia wprost prokuratora, bo policja wzięłaby łapówkę i zatuszowała sprawę.
 — Głowę dam, że to kobieta! — twierdziła Luba.
 — No, a drugi anonim, ten do mnie z przestrogą?
 Pani Luba zamyśliła się:
 — Kto wie? Może ta sama kobieta?...
 — Że opamiętała się w ostatniej chwili? — zapytał Drucki.
 — Kobiety są nieobliczalne — odpowiedziała
 Jednak Załkind wykluczał tę możliwość. Gdyby anonimy pochodziły z jednych rąk, byłyby oba pisane na maszynie.
 — W każdym razie, kapitanie — ciągnął — teraz, gdy jest pan na wolności, znacznie łatwiej panu będzie wyszukać zamieszane w to osoby.
 Dlatego też Drucki nie pojechał na Dębową. Zadzwonił z mieszkania Załkinda do Brunickiego i zawiadomił profesora, że został wypuszczony za kaucją do czasu rozprawy sądowej. Profesor ze swej strony również ostrzegł przed inwigilacją, tem samem dając do zrozumienia, że narazie rezygnuje z pomocy Druckiego.
 — A czy wszyscy zdrowi? — zapytał ogólnikowo Drucki, myśląc o porwanej przez siebie dziewczynie.
 — Bądź spokojny — zapewnił go Brunicki — wszystko jest w porządku.