Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Prokurator Alicja Horn tom I.pdf/43

fizyczną, widzimy u ludu miljony kobiet przystosowanych do niej świetnie.
 — Bezwątpienia.
 — Z drugiej strony mężczyźni w pracach, od dawna uznanych za typowo kobiece, bynajmniej nie nabywają cech kobiecych. Widziałam na Zachodzie mężczyzn, dojących krowy, szorujących garnki, cerujących pończochy itp. i wcale nie zauważyłam, by używali pudru, nosili kokieteryjne błyskotki, czy chodzili powiewnym krokiem.
 — Kapitalne! — podniósł brwi prezes Tarczyński — zatem pani zdaniem, płeć nie wpływa na rodzaj upodobań i uzdolnień?
 Alicja Horn uśmiechnęła się:
 — Wpływa tylko sugestja tradycji. Jestem głęboko przeświadczona, że kobieta zupełnie dobrze może wykonywać zawód dosłownie każdy, nic nie tracąc ze swej kobiecości. O sile mego przeświadczenia świadczy chyba najlepiej fakt, że obrałam zawód prokuratora.
 — Zadziwiające! I nie obawia się pani, że pełnienie tego zawodu wymagać będzie od pani bezwzględności, surowości, czasem nawet pewnego okrucieństwa?...
 — Okrucieństwo, panie prezesie, jest bliższe psychice kobiety, niż mężczyzny.
 Prezes potrząsnął głową:
 — Tak, to racja. Jednakże nie rozumiem, niech mi pani wybaczy otwartość, nie rozumiem dlaczego pani została prokuratorem? Istotnie robi pani wrażenie bardzo kobiecej, a u kobiety inteligentnej i świadomej swoich celów, decydują zawsze przy wyborze zawodu pobudki ściśle osobiste...
 Alicja uśmiechnęła się blado.
 — Jestem kobietą.
 Zapanowała cisza.
 — Bardzo panią przepraszam — odezwał się pre-