Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Prokurator Alicja Horn tom II.pdf/139

 — Brawo! A dlaczego ryby w Singapoor piją wodę?
 — Bo tam stoi szkocki garnizon, a ryby nie mają pieniędzy.
 — Patrzcie no! Jeszcze roczek edukacji a mogłabyś w pantofelkach nocnych do ciotki Fanny na...
 — ...śniadania chodzić! — dokończyła tryumfalnie i roześmieli się oboje.
 Do późnej nocy siedzieli na tarasie i rozmawiali, wczesnym rankiem Drucki odjechał.
 Z tego, co dowiedział się od Julki wywnioskował, że Alicja, nie zastawszy go w Warszawie, powróci na Hel. Napewno Zośka musiała jej powiedzieć, dokąd wyjechał. Pragnął uniknąć spotkania z Alicją. Wiedział, że będzie miał przykrą przeprawę i cieszył się, że znowu jej nie spotka.
 Po drodze jego „Fould“ psuł się dwa razy. Dlatego dopiero nad ranem przyjechał do Warszawy i był tak zmachany, że zaraz położył się spać, zostawiwszy wóz na ulicy.
 Obudził się późno.
 W sąsiednim pokoju krzątała się Zośka. Musiało już być po południu.
 — Zośka! — zawołał.
 — Ojej — powiedziała, stając w drzwiach — pewno obudziłam pana!?
 — Nie, sam się obudziłem. Która to?
 — Już po drugiej — zbliżyła się i stanęła oparta kolanami o łóżko — wyspał się pan?
 Zapytał ją, czy podczas jego nieobecności nikt nie przychodził? Zośka zdała dokładną relację z wszystkich wizyt, jedynie o bytności Alicji opowiedziała półsłówkami, nie wspominając o tym, że Alicja czytała depeszę.
 — Taka ładna, a taka wredna — zakończyła swoje sprawozdanie.
 — Wredna? Co to znaczy wredna?
 — A czy ja wiem — wzruszyła ramionami.