Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 27.djvu/10

—   748   —

panie doktorze, za grzeczność, wyrządzoną mojej córce.
 — Ależ proszę. Uczyniłem to, co uczyniliby każdy mężczyzna na moim miejscu.
 — Wobec tego porozmawiamy o nieco ważniejszych sprawach.
 — Czy o moim przyjacielu? — zapytał Zorski.
 — Tak, mam na myśli znajomość tego pana z moją córką.
 — Widzę, że miss Amy o wszystkim panu opowiedziała.
 — O, nie mogło być inaczej. Ufa swemu ojcu. Czy zna pan dobrze tego człowieka?
 — Znam.
 — I jego stosunki?
 — Tak.
 — I jego awanturniczą przeszłość?
 — Proszę mnie tylko dokładnie zrozumieć — rzekł Zorski. — Pytał mnie pan, czy znam stosunki mego przyjaciela. Jest on, krótko mówiąc, wychowankiem bandy zbójeckiej, od której uciekł.
 — Ale czy ten wychowanek rabusiów ma jakąś przyszłość przed sobą?
 — Prawdopodobnie — odparł doktór.
 — Jaką?
 Zorski wzruszył ramionami. Nie znał on lorda i nie mógł wiedzieć co zasadniczo skłoniło go do złożenia mu wizyty. Zachowywał się więc ostrożnie.
 — Mówi pan z ogromną rezerwą, panie Zorski — rzekł Lindsay. — Niech pan przyjmie do wiadomości, że niczego bardziej nie pragnę, jak szczęś-