1.
Zazdrości godzien los polskich pisarzy,
Bo mogą w przyszłość pozierać bezpieczni
Niektórych talent wiecznością obdarzy,
A wszystkich innych Estreicher uwieczni.
2.
Sława jest zwykłej podobna roślinie:
Rośnie, gdzie się ją posadzi;
Trwać może długo, lecz na ziemi ginie,
Do nieba nie zaprowadzi.
I rozum mędrców i królów potęga
Styksowej nie przejdą rzeki;
Bo tylko cnota aż do nieba sięga
I tam żyć będzie na wieki.