Strona:Ustawa o prawie autorskim (z dnia 10 lipca 1952).pdf/2

Ta strona została uwierzytelniona.

Art. 4. Przedmiotem prawa autorskiego są nie tylko utwory ostatecznie wykonane, lecz także ich plany, zarysy, szkice, rysunki, modele i projekty.

Art. 5. Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:
1) akty prawodawcze i administracyjne, orzeczenia sądów i innych władz,
2) pisma i wzory, przeznaczone przez władze do powszechnej wiadomości,
3) informacje prasowe i reporterskie zdjęcia fotograficzne,
4) przeniesienie na inną technikę artystyczną wzoru, przeznaczonego dla przemysłu, jeżeli przeniesienie stanowi zwykłą czynność przygotowawczą do produkcji przemysłowej, dla której wzór jest przeznaczony.

Art. 6. Prawo autorskie doznaje ochrony, jeżeli:
1) twórca jest obywatelem polskim, albo
2) utwór ukazał się po raz pierwszy w Polsce lub równocześnie w Polsce i za granicą, albo
3) utwór opublikowany został po raz pierwszy w języku polskim, albo
4) ochrona wynika z układów międzynarodowych lub polega na wzajemności.


ROZDZIAŁ 2.

Podmiot prawa autorskiego.


Art. 7. § 1. Prawo autorskie służy twórcy, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.

§ 2. Za twórcę uważa się osobę, której nazwisko jako twórcy uwidoczniono na utworze albo ogłoszono przy wykonaniu lub wystawieniu utworu.

Art. 8. Twórcę utworu wydanego bez podania nazwiska (anonimowo) lub pod nazwiskiem zmyślonym (pod pseudonimem) zastępuje w wykonywaniu prawa autorskiego wydawca, dopóki twórca nie poda swego nazwiska do publicznej wiadomości.

Art. 9. Twórcy zbioru starych rękopisów, pieśni ludowych, melodii, przysłów, bajek, opowieści i innych utworów sztuki ludowej, jak również twórcy wypisów, antologii i edycji krytycznych służy prawo autorskie, jeżeli opracowanie wykazuje cechy twórczości, zwłaszcza pod względem wyboru, układu lub ustalenia tekstu.

Art. 10. Prawo autorskie do całości dzieła zbiorowego (encyklopedii, słownika, rocznika, kalendarza itp.) lub czasopisma służy wydawcy, do poszczególnych zaś części, mających samodzielne znaczenie — ich twórcom.

Art. 11. § 1. Współtwórcom służy prawo autorskie łącznie.

§ 2. Twórcy dzieł łącznych (np. opera i libretto, melodia i tekst) mają łączne prawo autorskie do całości, jednak każdy z nich zachowuje odrębne prawo autorskie do swojego dzieła.

Art. 12. § 1. Prawo autorskie do:
1) wzoru artystycznego dla przemysłu,
2) projektu, planu, rysunku technicznego albo architektonicznego, przeznaczonego dla przemysłu lub budownictwa,
3) utworu przeznaczonego do reklamy lub propagandy w dziedzinie gospodarczej —

służy tej jednostce gospodarki uspołecznionej, której pracownik wykonał utwór na podstawie stosunku służbowego albo umowy o pracę lub na której zamówienie utwór wykonano; jednakże twórca zachowuje wyłączne prawo do ochrony autorskich dóbr osobistych.


§ 2. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia rozciągnąć przepis § 1 na inne utwory wykonane przez pracowników jednostek gospodarki uspołecznionej lub na zamówienie tych jednostek.

Art. 13. Prawo autorskie do filmów kinematograficznych i do przeróbki utworów muzycznych na mechaniczne instrumenty muzyczne służy przedsiębiorstwu, które wytworzyło film lub dokonało przeróbki.

Art. 14. § 1. Instytucji naukowej służy prawo pierwszego wydania utworu naukowego, opracowanego przez pracownika tej instytucji w ramach zadań, określonych przez umowę o pracę lub o dzieło. Prawo to gaśnie z upływem lat dwóch od dostarczenia utworu.

§ 2. Ponadto instytucja może korzystać z utworu jako materiału naukowego bez obowiązku uzyskania zezwolenia twórcy i bez osobnego za to wynagrodzenia.


ROZDZIAŁ 3.

Treść prawa autorskiego.


Art. 15. Prawo autorskie obejmuje w granicach, określonych ustawą, prawo do:
1) ochrony autorskich dóbr osobistych,
2) wyłącznego rozporządzania utworem,
3) wynagrodzenia za wykorzystanie utworu.

Art. 16. § 1. W przypadkach uzasadnionych wymaganiami upowszechnienia wiedzy i kultury Rada Ministrów może nawet bez zgody twórcy lub jego następcy prawnego zezwolić na:
1) rozpowszechnianie utworu w określony sposób,
2) przeróbkę lub przystosowanie utworu do potrzeb scenicznych, filmowych lub radiofonicznych, przy czym twórca ma prawo pierwszeństwa do opracowania przeróbki lub przystosowania utworu.

§ 2. Za życia twórcy zezwolenie może dotyczyć tylko dzieła opublikowanego.

§ 3. Twórca zachowuje poza tym prawo do ochrony autorskich dóbr osobistych.

§ 4. Twórcy lub jego następcy prawnemu należy się od osoby, która na podstawie zezwolenia Rady Ministrów rozpowszechnia utwór albo korzysta z przeróbki lub przystosowania utworu, wynagrodzenie w wysokości, odpowiadającej obowiązującym zasadom wynagradzania twórców.

Art. 17. Rada Ministrów może nadać organizacji społecznej lub jednostce gospodarki uspołecznionej wyłączne prawo wydania określonych utworów lub zbiorowego wydania utworów określonego twórcy z zachowaniem przepisów art. 16 §§ 2 do 4.

Art. 18. W dziedzinie piśmiennictwa wolno:
1) przedrukowywać w prasie aktualne artykuły i wypowiedzi, zamieszczone w dziennikach i czasopismach, na tematy polityczne, gospodarcze, naukowe, techniczne i kulturalne,