Strona:Władysław Sterling - Dziecko psychopatyczne.pdf/15

— 13 —

ny przez Kretschmera schizoid do istotnej schizofrenji, lub opisany przez Römera epileptoid do padaczki swoistej.
 Widzimy stąd, że na obszernym terenie psychopatji dziecięcej dają się spostrzegać pewne odpowiedniki niektórych zaburzeń psychicznych samoistnych, które wprawdzie wykazują do nich znaczne analogje fenomenologiczne, mają jednakowoż odmienną strukturę psychologiczną, a przedewszystkiem odmienny przebieg i rokowanie. Wspomniane stany długotrwałej dysforji, czyli przygnębienia, mogą niekiedy pod wpływem nieumiejętnego traktowania pedagogicznego i wynikających z zahamowania psychicznego niepowodzeń w postępach szkolnych ulegać przemijającym, a gwałtownym nasileniom, które noszą nazwę przełomów psychopatycznych. Dzieci nagle przestają poddawać się dyscyplinie szkolnej, stają się krnąbrne, zuchwałe i nieczułe na napomnienia lub karę. Często tego rodzaju afekt dysforyczny wyładowuje się w bezplanowem włóczęgostwie lub wręcz w czynnościach antysocjalnych, z których na pierwszy plan wysuwają się drobne kradzieże.
 Do tej samej wreszcie kategorji równoważników psychicznych należą stany o wręcz odwrotnej strukturze psychologicznej, które Ziehen wyodrębnił pod nazwą konstytucji hypertymicznej. Są to dzieci o stale wesołym nastroju i prawie ciągiem podnieceniu, skłonne do wiecznych żartów i figlów w celu spowodowania wesołości w ich otoczeniu; ich bezpodstawnie pogodnego usposobienia nie są w stanie zamącić najsmutniejsze warunki rodzinne, choroba a nawet śmierć bliskich krewnych. Są to wrodzeni optymiści, zyskujący sobie nawet z łatwością życzliwość ludzką przy powierzchownem zetknięciu, pozbawieni wszakże daru współczucia dla innych i zrażający sobie towarzyszy i otoczenie przy dłuższem obcowaniu z nimi. Nieustanny ferment psychiczny, stałe podniecenie psychoruchowe oraz ciągły głód