Strona:Waleria Marrené - Przeciw prądowi Tom I.djvu/274

268

 Pani Julska drgnęła, jakby kto dotknął niemiłosierną ręką świeżej rany.
 — Wacław! — rzekła ze łzami — Wacław, mój biedny Wacław!
 A potem dodała z goryczą:
 — Kiedyż w podobnem położeniu zawahał się syn pomiędzy kochanką a matką? Kobiety bez serca są zręczne, wymowne, umieją korzystać z okoliczności. Zresztą tutaj sama szlachetność Wacława nie pozwalała mu zrywać małżeństwa, kiedy narzeczoną dotknęło nieszczęście, kiedy krok ten mógł być różnie tłumaczony. Świat jest taki złośliwy!
 Pani Julska mówiła to z głębokiem przekonaniem, jak gdyby doznała rzeczywiście tej złośliwości.
 Błękitne okulary nie myślały jej zaprzeczać i powtarzały z przekonaniem:
 — Och! tak, świat jest złośliwy.
 Przyjaciółki, skonstatowawszy rzecz tak ogólnie znaną, przeszły do kwestyj