Strona:Wodna Pani i Złota Marysia (1928).djvu/15

—   13   —

owszem, jeszcze z kieszeni ofiarowała jej garść pieniędzy.
 Złote bowiem serce miała dziewczyna i zapominała o wszystkiem złem, jakie od nich doświadczyła, gdy te odezwały się do niej dobrem słowem.
 Czarna Marysia, wysłuchawszy opowiadania siostry, jakim sposobem doszła do takiego bogactwa, wykrzyknęła, że i ona to samo potrafi, a nawet więcej, bo Złota Marysia za mało nabrała złota za swoją pracę. Ona weźmie tyle, że starczy jej na to, aby królowie ubiegali się o jej rękę. Już teraz, jak się ustroi do kościoła, królewicz z niej oka nie spuszcza...
 Kłamała dziewczyna, bo brzydką była bardzo, tak bardzo niemiłą, że i stroje kosztowne, jakie jej matka sprawiała, nie mogły zatrzeć tej brzydoty.
 Gdy Czarna Marysia postanowiła, jak jej siostra przyrodnia, wpaść do