nej zwołał konferencyę, której zadaniem będzie ustanowienie jednostek elektrotechnicznych na podstawach naukowych.
Konferencya ta zebrała się następnego roku w Paryżu. Jako deputaci niemieccy wysłani zostali: Helmholtz, Wiedemann, Clauzius, Kirchhof i ja. Przyjęty został absolutny system miar Wilhelma Weber’a z pewnemi zmianami. Bolesnem było dla mnie, że moja jednostka oporu, z takim trudem wypracowana i przez dziesięć lat w całym uczonym świecie przyjęta, teraz za moją własną przyczyną zupełnie została pominiętą. Ale wielkie korzyści, płynące z systemu miar teoretycznie uzasadnionego, konsekwentnie przeprowadzonego i ogólnie przyjętego, czyniły koniecznem poniesienie tej ofiary w imię nauki i interesów ogółu.
Działalność moja autorska wogóle nie jest niczem więcej, jak przedstawieniem moich naukowych i technicznych robót, albo opisaniem konstruowanych przezemnie przyrządów. Często też musiałem odpowiadać na napaści i zarzuty, czynione wprost lub ubocznie mojej firmie, albo też i mnie samemu. Było to koniecznem, tembardziej, że jedyną reklamą, używaną przez moją firmę, były jej roboty. Nieuzasadnione napaści nie mogły pozostać bez odpowiedzi; te zaś dawałem najczęściej w formie odwoływania się do prawa prasowego, ponieważ pisma i gazety zwykle sympatyzują z tymi, którzy systematycznie przysyłają im intratne anonse.
Nieraz już miałem sposobność wytykać i piętnować wprost samobójczy, niepatryotyczny i niedogodny zwyczaj moich rodaków, polegający na tem, żeby najlepsze wytwory przemysłu niemieckiego pusz-
